Allah'a Cennet İçin Değil O'na Kul Olduğun İçin İbâdet Et

Abbâsî halîfelerinden Hârûn Reşîd'in bir kara kuru câriyesi vardı. Güzel câriyeler de vardı fakat Hârûn Reşîd, bu siyâhî ve çirkin olan câriyeye karşı büyük bir muhabbet beslerdi. Hikmetini sordular, "Yâ emîre'l-mü'minîn, bu kadar güzel câriyeleriniz var, halbuki sizin muhabbetiniz en çok şu siyah ve çirkin câriyeye. Bunun sebeb-i hikmeti nedir?" dediler. Halîfe, "Ben size onun sebeb-i hikmetinin ne olduğunu göstereyim" dedi ve hazînesini açdı, şahsî hazînesini, devlet hazînesini değil. Halîfe şahsî hazînesini açıp câriyelerine dedi ki, "İsteyen hazîneme girsin, istediği zîneti alsın" yani istediğini alsın dedi. Câriyeler hazîneye üşüşdüler, herkes eline geçen hulviyyâtı yani zîneti adlı fakat o siyah câriye boynu bükük kapıda bekliyordu. Halîfe ona sordu, "Sen niye hiç bir şey almadın?" dedi. Câriye, "Ben senin zînetine değil, sana tâlibim" dedi. Acabâ anlatabildim mi? Halîfe dedi ki, "İşte bundan dolayı ben bu câriyeyi hepsinden daha çok seviyorum. O diğerleri gibi beni malım için değil, bana ben olduğum için muhabbet ediyor" dedi.