Allah'ın Rahmetini Günahlarıyla Tasdîk Edenler

Mürşid-i Azîzim Muzaffer Efendi Hazretleri buyurdular ki :

Şeytan diyor ki, "Onları azdıracağım" diyor, bizim için. Allah dedi ki, "Sen onları azdıracaksın fakat ben onları affedeceğim" dedi. "Affedeceğim çünkü onların suç irtikâbları da benim rahmetimi tasdîklerindendir" dedi. "Affedeceğimi bilerek yaparlar o işi" dedi. 

Günah işliyor ama affolacağım diye işliyor. Böyle olunca ne oluyor? Demek ki, günahıyla Hakk'ın rahmet sıfatını tasdîk ediyor. Hattâ gene buyurdu ki Cenâb-ı Hakk, "Kullar bana günah işlemeseler, hepsi melekler gibi olsalar, onlar yemez içmezler, günahları yokdur, öyle olsalar, onları kaldırırım, bir kavim getiririm, ona günah işletirim de, ben onu gene affederim, rahmetimin tecelliyâtı için, afuvv sıfatım zuhûr etsin diye.

Ama tabii Allah'a karşı isyân iyi bir şey değildir. Zâten isyâna lüzûm yok, insanın vücûdu en büyük günahıdır, ondan daha büyük günah olmaz. "Vücûdüke zenbün" diyor İmâm-ı Ali. "Vücûdun öyle bir günahdır ki onun gibi bir günah yokdur" buyuruyor. Ama böyle bir şey zuhûr etdiği vakitde de, insan hemen Allah'a tövbe edip rücû ederse, o vakit rahmet-i ilâhînin celbine sebeb olur. Şeytan hâib ü hâsir olur.

"İnsanın vücûdu en büyük günâhıdır" cümlesinde vücûd, beden ma'nâsına değildir, varlık ma'nâsınadır. Yani insanın kendisine varlık izâfe etmesi günahların en büyüğüdür demekdir. Neden? Hakk'dan gayrı her şey yok hükmündedir de ondan. bu derin bir mevzûdur, şimdilik bu kadarla kalsın.

www.muzafferozak.com