Anasından Babasından Şikâyet Eden Nankörler

Bir kimse Resûl aleyhisselama gelip, babasından şikâyet etti. Babasının kendisinden izin almadan, malından sarf ettiğini söyledi. Resûl aleyhisselam bu zâtın babasını huzûruna davet etti. Bu zât, bir pîr-i fânî idi, asâsına dayanıp huzûra geldiğinde, Resûl-i Ekrem Efendimiz ona hitaben, "Oğlunun izni olmadan malından alıyormuşsun" buyurdular. O zât, Resûl aleyhisselamın bu sözünden oğlunun kendisini şikayet ettiğini anladı ve dedi ki, "Yâ Nebiyyallah, bir zamanlar ben kuvvetli idim, oğlum zayıf idi, ben zengin idim, oğlum fakîr idi, hâl böyleyken ben ondan malımı saklamaz, kendim yemez, ona yedirirdim. Şimdi ben zayıf ve kuvvetsiz oldum, oğlum kavî oldu, ben fakîr oldum, oğlum ganî oldu, malını benden saklamaya başladı. Ben, o yesin diye önüne koyardım, o ise, benden saklar oldu. Onun bana yaptığı muameleyi ben ona yapmadım. Yine de eski kuvvetim yerinde olsa, ondan malımı esirgemem" deyince, Resûl aleyhisselamın mübârek gözleri yaşla dolup, mübârek sakalları üzerine inci tânesi gibi yaşlar döküldü ve, "Haydi baba, git, oğlunun malından istediğin kadar sarfeyle, bu mal senindir" buyurdu. Oğlu da bu beyân-ı nebiyye râzı oldu. Babanın evlâdının izni olmadan, onun malından sarfedebilmesinin câiz olduğu, işte bu hâdise ile anlaşıldı.

Yine Resûl-i Ekrem Efendimize gelen bir kişi, anasının huysuzluğundan şikayet etti. Efendimiz ona, "Anan seni dokuz ay karnında taşıdığı zaman huysuz değildi, seni emzirdiği zaman huysuz değildi, senin için uykusunu ve rahatını terk ettiği zaman huysuz değildi de, şimdi mi huysuz oldu!" buyurdular. O kimse, "Yâ Resûlallah, buyurduğunuz bu hakları ben şimdi ona ödüyorum" deyince, Efendimiz, "Ne yapdın? Anana ne gibi hizmette bulundun?" diye sordular. O kimse, "Her işine baktığım gibi bir de sırtımda taşıyarak, Kabe'yi tavâf ettirdim ve haccettirdim" deyince, Efendimiz, "Senin yaptıkların, onun sana yaptığı bir gecelik hizmetin karşılığı değildir" buyurdular.