"اِرْجِع۪ٓي İrcı'î" Emrinin İki Ma'nâsı

İnsan, iki şeyden müteşekkildir. Birisi rûhânî kısmı yani nûrânî kısmıdır ki bu arşîdir, semâvîdir. İkincisi vücûd kısmıdır. Vücûd kısmının aslı menîdir yani toprakdır. Sonra Cenâb-ı Allah, o menîyi kana, kan pıhtısına, sonra et parçasına döndürür, sonra ana rahminde kudret fırçasıyla onu tersîm eder ve şekl-i insâna koyar ve rûhu getirir onun üzerine bindirir. Yani vücûdun senin bineğindir. Tâ "اِرْجِع۪ٓي irci'î" emrine kadar. Bu "اِرْجِع۪ٓي ircı'î" emrinin iki ma'nâsı vardır. Birisi, ölüm ânında yani bu âlemden ayrılıp, gözlerden nihân olurken "اِرْجِع۪ٓي ircı'î" emri vardır. Bir de, daha bu 'âlemdeyken, yani yaşarken Allah'a rücû' etmek vardır. Allah bazı kullarına daha bu hayâtda iken "اِرْجِع۪ٓي ircı'î" yani "bana dön"diyor. "Senden râzıyım, bana dön" diyor. Allah'ın bu hitâbını duyanlar, daha bu hayâtda iken Allah ile hemhâl olurlar yani Allah ile cümbüş ederler. "İrcı'î" hitâbını bu âlemde duyan kimse, Allah'ın sohbetine doyamaz, Allah'ın zikrine doyamaz, Allah'a ibâdete doyamaz.