Aşkullahın Zerresi

Hazret-i Îsâ aleyhisselam, bir gün bir bahçenin yanından geçerken bahçeyi sulayan bir genç gördü ve ona selâm verdi. O genç adam, Îsâ alayhisselâmı tanıyanlardan ve peygamber olduğunu bilenlerdendi. Hazret-i Îsâ'nın selâmını alırken ondan bir de ricâda bulundu : "Ey Allah'ın Resûlü, Cenâb-ı Hakk'a duâ et, bana zerre kadar da olsa aşkından ihsân etsin" dedi. Îsâ aleyhisselam, "Şunu iyi bilesin ki, tâlibi olduğun aşkullahın zerresine bile tahammül edemezsin" buyurdu. Genç adam ısrâr etti : "Öyleyse zerrenin yarısı kadar ihsân buyursun" dedi. Hazret-i Îsâ Rûhullah mübârek ellerini bârigâh-ı  ehadiyyete kaldırarak, "Yâ Rab! Bu gence aşkının zerresinin yarısı kadar bahş et" diye niyâzda bulundu ve oradan ayrıldı.

Bir müddet sonra, Îsâ alayhisselam yine oradan geçti ama o genci göremedi. Civardakilere o gencin nerede olduğunu sorunca "Yâ Nebiyyallah, o genç, aşk-ı ilâhî ile dağlara çıkdı, çöllere düşdü, âkıbetinden haberimiz yok" diye cevap verdiler. 

Hazret-i Îsâ aleyhisselam, Cenab-ı Hakk'a niyâzda bulundu ve o gencin kendisine gösterilmesini diledi. Vahy-i ilâhî ile, o gencin bulunduğu yer bildirilince, Îsâ aleyhisselam hemen oraya gitti. Genç adamı, sarp bir kayanın üstüne oturmuş ve tefekküre dalmış hâlde gördü ve ona seslendi. Genç adam, cevap vermek şöyle dursun, başını çevirip bakmadı bile. Îsâ aleyhisselam, kendisinin kim olduğunu tanıtarak bir daha seslendi ama yine cevap alamadı. İşte o zaman Allahu zü'l-Celâl ve'l-Kemâl Hazretleri, Îsâ aleyhisselama vahyederek şöyle buyurdu : 

Yâ Îsâ! Genç adamın sana cevap vermeyişine hiç şaşırma zîrâ kalbinde, benim aşkımın zerresinin yarısı kadar bulunan bir kimse, insanların hitâbını işitmez. Benim aşkımdan zerre kadar nasîbi olan kimseyi testereyle de kesseler, ateşe de atsalar hiç acı duymaz.