Kıraat ilminde harflerin çıktıkları yerlere mahrec denir. Aşağıdaki şekil, her harfin mahrecini yani çıkış yerini göstermekdedir. Arapçadaki harflerin mahrecleri, dudak, dil, diş, damak, boğaz ve nefes boşluğu gibi kısımlara göre tasnîf edilmişdir. Meselâ "be" harfi dudakların ucundan çıkar. "He" harfi ise boğazın en altından çıkar. Dilden, dişlerden, damakdan çıkan harfler de vardır. Besmelenin harfleri dikkate alındığında görülecekdir ki, harfler dudakdan başlayarak bütün mahrecleri dolaşır ve tekrar dudakda nihâyet bulur, yani mahreclerin tamâmı devredilmiş olur. Bu da besmele-i şerîfe âit bir husûsiyyetdir ve cümle esmâullahı cem' eden bir müstesnâ bir esmâ ve zikir olduğuna işâretdir...Bu itibarla besmele-i şerîfi zikreden cümle esmâ-yı ilâhiyi zikretmiş gibidir.