Bir Gönülde İki Sevdâ Olamaz

Bizim Abdurrahman vardı, Allah rahmet eylesin, çalgıcıydı. Bir gün Manisa'ya gitmişler. Çalmışlar, söylemişler. Sonra Vâli bunlara demiş ki, "Burada bir tımarhâne var, buraya kadar gelmişken, delilere de bir şeyler çalın, hem siz sevâba girersiniz hem de akıl hastaları mûsıkî ile şifâyâb olur". Bunlar da kalkıp tımarhâneye gitmişler. Oturmuşlar, başlamışlar çalıp söylemeye. Şuradan buradan derken perde yükselmiş ve mâhur makâmına geçmişler ve "Bir gönülde iki sevdâ olamaz" diye başlayan mâhur şarkıyı okumaya başlamışlar. Bunlar "Bir gönülde iki sevdâ olamaz" der demez delilerin hepsi ayağa kalmış ve "Olur" diye bağırmışlar. Olamaz, olur, olamaz, olur derken, bakmışlar ki delilerle başa çıkmak mümkün değil, mecbûren güfteyi değiştirip olur diye okumuşlar.

Demek ki "Bir gönülde iki sevdâ olur" diyen delidir. Akıllı adam bunu söyleyemez. Bir gönülde ya Allah sevgisi olur ya da dünyâ sevgisi, ikisi bir arada olmaz.