İhvânı ile berâber oradan geçmekde olan Cüneyd-i Bağdâdî Hazretleri, satıcının bu nidâsını işitince, "Allah!" diye bir sayha atmış ve kendinden geçip yere yığılmış. Yanındakiler, ne olduğunu anlayamamışlar. Hazret kendisine geldikden sonra bu feryâdın hikmetini sormuşlar. Hazret-i Cüneyd, şu cevâbı vermiş : "Ömür sermâyesi de tıpkı o satıcının tezgahındaki buz gibi eriyip gidiyor. Satılamayan buzun erimesi yüzünden edilen zarar çok da mühim değil, asıl zarar, ömür sermâyesini hebâ etmekdir. Feryâdımın sebebi işte budur".
Bu hâdisede büyük bir ders vardır. Hepimiz aynı sözü duyar, aynı sesi işitiriz ama her birimizin anladığı, idrâk etdiği başka başkadır. İşte semâ'ın sırlarından biri de budur. Bazen olur insan ki bir kuşun sesiyle bile vecde gelebilir. Zîrâ kâinâtda hiç bir şey yokdur ki Hakk'ı zikretmesin.
Duyanadır duyana sağır nice uyana!