Çocuklara Ninni Söylemenin Hikmeti

Mûsıkînin rûhlara tesîrinde nice sırlar vardır. Meselâ bazı nağmeler insana ferahlık verirken, bazısı hüzün verir. Bazı nağmeler insanı uyuturken, bazısı da insana şevk ve heyecân verir. Ne kadar acâibdir ki, lafdan anlamayan küçücük çocuklar, hattâ yeni doğmuş bebekler bile mûsıkîden anlarlar. Üstelik bunu hepimiz müşâhede edebiliriz. Ağlayan bir bebeğin annesinin okuduğu ninni ile ağlamayı kesdiğini, huzursuz ve rahatsız bir çocuğun, güzel nağmelerle huzûra erdiğini, hepimiz görmüş ve tecrübe etmişizdir. Bebeklerin ninnilerle uyutulmasında ve ağlayan, mızmızlanan bebeklerin güzel sesle teskîn edilmesinde hakîkaten büyük bir ibret vardır. 

Dikkat ederseniz, insan dünyâya geldiğinde bütün uzuvları ve hisleri tam ma'nâsıyla teşekkül etmemişdir. Fakat kulak ve işitme hissi böyle değildir. Çocuk doğar doğmaz işitmeye başlar, her şeyi duyar ve işiterek öğrenir. Diğer hisleri henüz kemâle gelmediği için de sese karşı fazlasıyla hassasdır. Ne duysa hemen alır, duyduklarından müsbet menfî muhakkak etkilenir.

Yine eğer dikkat ederseniz bebekler güzel sese hemen kulak verirler hattâ dikkat kesilirler. Güzel sesler, hoş nağmeler onları teskîn eder, huzûra kavuşturur, rahatlatır. Çirkin sesler ve gürültüler de onları rahatsız eder, ağlatır. İşte ninni söyleyerek yâhud güzel nağmeler mırıldanarak bebekleri rahatlatmanın hikmeti budur.

Bebeklerin ve küçük çocukların mûsıkîden zevk almasının bir hikmeti de şudur ki, onlar âlem-i ervâhdan âlem-i dünyâya henüz yeni gelmişlerdir. Yetişkinlerin cân kulakları mâsivâ bulaşıkları ve masiyet kirleri ile dolduğu için o hitâbın lezzetini bir ölçüde kaybetmişlerdir. Halbuki çocukların cân kulağından o hitâbın lezzeti henüz gitmemişdir.

Büyük velîlerden İbn Fârız Hazretleri, bu hikmeti şöyle dile getirmişdir :