Çok Konuşan Dervîş
16 Ocak 2018 tarihinde yayınlanmıştır.
Muzaffer Efendi Hazretleri âfât-ı lisan bahsinde şöyle bir hikâye anlatırlardı :
HİKÂYE
Vaktiyle Hacca yayan gidildiği devirde, yaşlı bir şeyh efendi, diğer bir dergâhın şeyhi olan arkadaşına şöyle bir ricâda bulunmuş :
Ben hacca gideceğim ama benim dervîşlerimin hepsi yaşlı, yola dayanabilecek ve bana hizmet edebilecek genç bir dervîşim yok, senin dervîşlerin arasında gençler de var, bana genç bir dervîşini verebilir misin?Ricâda bulunulan Şeyh Efendi, arkadaşına "Peki" demiş ve genç dervîşlerinden birini çağırarak şu tenbîhâtda bulunmuş :
Filanca dergâhın şeyhi, hacca gidecekmiş, kendisine hizmet etmek üzere seni onun yanına vereceğim. Sakın efendinin hizmetinde kusûr etme, gevşeklik gösterme!Dervîş, şeyhinden bu emri alınca hiç tereddüt etmeden "Eyvallah" diyerek yol hazırlıklarına başlamış.
Efendi Hazretleri hikâyenin burasında biraz durup "Ne desin dervîş, elbette şeyhin emrine imtisâl edip "peki" diyecek. Çünkü o devirde dervîşlik zamânımızdaki gibi değil, şimdi dervîşlik filân yok, şimdikilerin ismi dervîş" buyururlardı.
Dervîş, Şeyh Efendi ile berâber yola koyulmuş. Yolda giderlerken Şeyh Efendi dervîşe ismini sormuş. Dervîş "Ahmed oğlu Mehmed" efendim diye cevap vermiş. O andan itibaren Şeyh Efendi dervîşle bir kelime bile konuşmamış. Dervîş hizmete devâm etmiş ve haccı yaparak birlikde geri dönmüşler. Haccdan döndükden sonra Şeyh Efendi, kendisine hizmet eden dervîşin efendisine bir mektup yazmış. Mektubunda şöyle demiş :
Senin dervîşinde âfât-ı lisân var. "İsmin ne?" diye sordum. "Mehmed" diyeceği yerde "Ahmed oğlu Mehmed" dedi. Çok konuşuyor bu. Bunun hastalığını tedâvî et!
Hakk rızâsın eyler isen ger taleb
Açma fermân-ı Hudâ'dan gayrı leb
Ger dilersen lutf-i Hayy ü Lâ-yemût
Ur dehânın üstüne mühr-i sükût