Doğana Vefâ Dersi Veren Tavuk

Doğan tavuğa kızmış, demiş ki, "Ne vefâsız şeysin sen! İnsanlar seni evlerinde beslerler, seni hiç susuz yemsiz bırakmazlar. Düşmanlarından da korurlar seni. Hiç bir düşmanın senin yanına yaklaşmasın diye her türlü tedbîri de alırlar. Hâl böyleyken sen insanlardan kaçarsın, neden böyle vefâsızsın sen! İnsanlar sana böyle vefâ gösterirken, senin işin gücün hep vefâsızlık. Senin gibi bir vefâsızı hiç görmedim ben".

Doğan sonra kendisinin ne kadar vefâkâr olduğunu anlatmaya başlamış, demiş ki, "İnsanlar beni her gün yüz kere bir iş için salarlar, ben uçar gider onların isteklerini yerine getirir, sonra gene döner onların yanına gelirim.  Bak gör ne vefâkâr bir kuşum ben. Sen ehlî bir kuş olmana rağmen, sende bunun binde biri yok" demiş. 

Tavuk demiş ki, "Ey akılsız! Ey Sen bugüne kadar bir tâne başaşağı asılmış ölü bir doğan gördün mü? Aslâ görmemişsindir ve göremezsin. Halbuki başı kesilmiş, ayağından asılmış, tüyleri yolunmuş yüzlerce tavuk görmüşsündür. İnsanoğlunun vefâsı böyleyse cefâsı nasıl acabâ? Aman ne güzel vefâ ne güzel dostluk! Olmaz olsun böyle vefâ! Şimdi beni besliyor, yetiştiriyorsa, maksadı beni kesip yemekdir insanoğlunun. Sen ise buna vefâ diyorsun, a sersem!".