Dünyâ Sevgisiyle Helâk Olanlar

Hazret-i Îsâ havârileri ile seyâhat ederken bir köye uğrar. Köy halkı yollara, öteye beriye serilmiş vaziyetdedir, hepsi ölmüşdür. Hazret-i Îsâ havârilerine der ki, "Bu köyün halkı Allah'ın gadabına uğrayarak öimüs olmalıdır, yosa birbirierini gömerlerdi". Havâriler, "Ey Rûhullah, bunların başına geleni bilmek isteriz" derler. Bunun üzerine Îsâ aleyhisselâm, Cenâb-ı Hakk'a yalvarır. Hakk Teâlâ, "Karanlık basınca onlara seslen, sana cevâb verirler" diye vahyeder. Akşam olunca Hazret-i Îsâ bir tümseğin üzerine çıkar ve "Ey köy halkı!" diye seslenir. Bir ses, "Buyur yâ nebiyyallah" diye cevâb verir. Hazret-i Îsâ, "Siz ne durumdasınız, başınızdan neler geçdi" diye sorar. O ses cevâb verir, "Akşam tasasız ve endîsesiz uykuya yatdık, sabah olunca cehenneme yuvarlandık" der. Bu defa Hazret-i Îsâ "Başınıza bu hâl neden geldi?" diye sorar. "Dünyâya tapmamızdan ve Allah'ın emrine karşı gelenlere boyun eğmemizden dolayı" diye cevâb verir. Hazret-i Îsâ "Dünya sevginiz nasıldı?" diye sorar. "Bebeğin annesini sevdiği gibi severdik, yüzünü bize çevirdiği zaman sevinir, arkasını döndüğü zaman üzülür ağlardık" diye cevâb verir o ses. Hazret-i Îsâ "Peki niye arkadasların hiç cevâb vermiyor?" diye sorar. "Çünki onların ağızlarına ateşden gemler vurulmus ve gemlerin öbür ucu haşin meleklerin elinde" diye cevâb verir. Hazret-i Îsâ "Peki sen nasıl cevâb verebiliyorsun?" deyince, "Ben onların arasındaydım ama onlardan değildim. Fakat onlara azâb inince beni de içine aldı. Şimdi cehennemin ağzına ellerim ile tutunmuş sarkık vaziyetde duruyorum, kurtulur muyum, yoksa içine mi yuvarlanırım, bilmiyorum" der. Bunun üzerine Hazret-i Îsâ havârilere der ki, "Acı tuza batırılmış arpa ekmeği yiyerek kaba kumaşdan elbise giymek ve bir harâbede yatmak dünyâ ve âhiret âfiyeti olunca çokdur bile".