Dünyâda Eli Öpülen Âhiretde Yüzüne Tükürülen Kişiler

Görmye göz gerekdir. Görenedir, köre nedir! Görenedir, köre nedir! Görmüyor musun rebî'i? Rebî' dediğim ilkbahar. Bütün mahlûkât yani yere ekilen mezrûât, kendisini toprak hâricine verir. Kıyâmet gününe kadar Azrâil'in kılıcı ile biçilenler, amel sandığına yerleştirilenler, mahşer gününde hepsi bir meyva verecekdir, özünü dışarı çıkaracakdır. İnsanlar, kapalı, tanınmaz tohum gibidir. Hepsi birbirine benzer ama o gün meyvanı dışarı verdiğin vakitde herkesin ne olduğu meydana çıkacakdır. Mahşer gününde, "يَوْمَ تُبْلَى السَّرَٓائِرُۙ yevme tüble's-serâir", sırlar meydana çıkdığı vakitde. Bu âlemde ellerini öpdüğümüz bazı zevâtın yüzlerine tüküreceğiz, tükürülecek. "Eyvâh! Ben bu eli bir kudsî el zannetmişdim, öpmüşdüm, ağzım kirlenmiş. Yazıklar olsun san! Sözünün eri, Allah'ın eri değilmişsin! Sözünün eri değilmişsin!". Bunu söyleyeceklerdir. 

Kapıda kul vardır, sultandan içeri. Rütbeyle değildir. Senin kapında uşak diye durur, Allah indinde pâdişahdan daha yücedir o, Allah'a daha karîbidir. 

"Efendim, büyük adam velî olamaz mı?". Oluuur. Adl ile kâim olursa, oturduğu iskemlenin mesûliyyetini idrâk ederse, ibâdullahın işini görürse, o vakit Hazret-i Ömer'in sancağı altında haşrolur. Yok böyle olmazsa, Firavun'la beraber, hiç bakmazlar bile yüzüne. "يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيمَاهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِي وَالْأَقْدَامِ yu'rafu'l-mücrimûne bi sîmâhüm fe yu'hazü bi'n-nevâsî ve'l-akdâm" Mücrimler yüzlerinden bilinir, tepe saçından yakalanarak, cehenneme yüzüstüne atılır. Bitdi o kadar!

Dünyâda elini öpdüğümüz, ayağa kalkdığımız, önümüzden geçinceye kadar böyle kıyâmda durduklarımızın, kıyâmet gününde yılanlar gibi ayak altında süründüklerini göreceksiniz. "Tüüü! Biz bu adamı büyük adam biliyorduk be! Bunu pâdişâh biliyorduk, bunu reisicumhur biliyorduk, bunu kıral biliyorduk" filan. "Yazıklar olsun! Eyvâh!". "Elini öpdük hoca biliyorduk, hoca biliyorduk, elini öpdük. Tüüü! Suratına tükürelim bu herifin". İçi dışı bir değilmiş meğerse". Yaaa! Böyle.