Dünyadaki Cennet

Büyük mürşidlerimizden İsmâil Hakkı Bursevî Hazretleri buyuruyorlar ki :

Ma'lûm ola ki cennet-i 'âcile, kalb-i insân-ı kâmildir ve na'îm-i feyz-i ilâhîdir. Ve bâb-ı kalbden duhûl etmek herkese müyesser olmaz. Yani ortada tab' ve nefs vâr iken kalbe duhûl etmek mümkün değildir. Nitekim sırâtdan mürûr etmedikçe bâb-ı cinâna erilmez. Ve tab' ve nefs berzahlarından 'ubûr etmeğe muhtâcdır. Bu cihetdendir ki sırâtı 'ubûrda meşakkat-i 'azîme vardır. Zirâ oradan 'ubûr etmek dünyâda 'akabâtı 'ubûr etmeğe mevkûfdur. Nitekim Kûr`ân'da gelir, "فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَۘ* وَمَٓا اَدْرٰيكَ مَا الْعَقَبَةُۜ".  

İmdi "hâsibû enfüseküm kable en tuhâsebû" vefkince, nefsimizin muhâsebesin görelim ve 'akabât-ı sırâtı geçelim ve kevser-i feyzi içelim ve dâr-ı gurbetden vatan-ı asla göçelim. Zirâ kula vâcib olan efendisi yanında bulunmakdır. Ve Efendi gerçi kulu ile biledir fe-emmâ kul Efendi'den gâib ve hücub-i kesret ile muhtecibdir.

Bu lisâna âşinâ olmayanlar için şöyle îzâh edelim :

Bu dünyâdaki cennet, insân-ı kâmilin kalbidir. Bu cennetin nimetleri de o kalbe gelen ilâhî feyizlerdir. Herkes kalb kapısından giremez. Bunun için tabîat ve nefs geçitlerinden geçmek lâzımdır. Nasıl ki âhiretde sırat köprüsünden geçemeyenler cennete giremeyecekse, tabîatlarını ve nefslerini ıslah etmeyenler, bu perdeleri ortadan kaldırmayanlar, kalbe nüfûz edemezler, kalb cennetine giremezler.  Âhiretde sıratdan geçmek ne kadar zor ise, bu dünyâda da nefs ve tabîat geçitlerinden geçmek o kadar meşakkatlidir. "فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَۘ* وَمَٓا اَدْرٰيكَ مَا الْعَقَبَةُۜ" âyet-i kerîmeleri bu zorluğa işâret eder.

Öyleyse, "hesâba çekilmeden evvel kendinizi hesâba çekiniz" düstûrunca, kendimizi hesâba çekelim, kendimize çeki düzen verelim ve sırat geçitinden geçelim ki Kevser'in feyzinden istifâde edelim ve bu gurbet diyârından aslî vatanımıza dönelim. Zîrâ köleye yakışan efendisinin yanında, huzûrunda bulunmakdır. Gerçi Allah dâimâ kulu ile beraberdir ama kul Allah'dan gâfildir ve kesret perdeleriyle perdelenmişdir.