Ecdâdımızın Zarâfetine Bir Misâl

Büyük hattatlarımızdan Mehmed Şefik Bey'e âid bu levhada Ehl-i Beyt-i Mustafâ'nın daha doğrusu Âl-i Abâ'nın isimleri yazılı. Dikkat ederseniz Peygamberimizin ism-i şerîfi yazılmamış. Halbuki Ehl-i Beyt'in isimleri yazıldığında muhakkak İsm-i Nebî de yazılır. Fakat burada mühim bir incelik var. Bu güzel istifi çevreleyen "amân" kelimesinin ebced değeri İsm-i Nebî'nin ebced değeri ile aynıdır. Hattat "amân" lafzı ile Resûl-i Ekrem Efendimize işâret ediyor. 

Bu yazıda başka incelikler de var. Resûl-i Ekrem Efendimizin ismine işaret eden "amân" lafzı, Âl-i Abâ'yı çevreliyor. Tıpkı o meşhûr hâdisede olduğu gibi sanki Efendimiz Ehl-i Beytini abâsı altında toplamış, onları muhabbetle sarmalamış. Diğer bir incelik de Hazret-i Ali ile Hazret-i Fâtıma'nın isimlerinin baş harflerinde gizli. Hazret-i Fâtıma'nın isminin ilk harfi olan fe, Hazret-i Ali'nin ism-i şerîfinin ilk harfi olan ayın harfinin içinde. "Ayın" hem harfin adı hem de göz demekdir. Bu sûretle hattat, Hazret-i Fâtıma İmâm-ı Ali'nin göz bebeğidir demek istiyor. Şu irfâna bakın, şu zarâfete bakın, şu hassâsiyyete bakın. Sizi temin ederim ki, bütün dünyâ bizim olsa, kaybetdiğimiz bu irfân yanında bir hiç mesâbesindedir.