9 Aralık 2019 tarihinde yayınlanmıştır.
Dervîşin biri bir tilki görmüş, hayvancağızın hem eli hem de ayağı yokmuş. Dervîş, bu elsiz ayaksız tilkinin hayatta kalabilmesine hayret etmiş, "Fesübhânallah! Bu zavallı hayvan ne yer ne içer? " diye düşünmeye başlamış. Dervîş bu düşünceye dalmışken bir arslan, avladığı çakalla o taraf doğru gelmiş. Arslan avını parçalayıp karnını doyurdukdan sonra çekip gitmiş, o zavallı tilki de arslandan kalanları yemiş. Bu manzarayı gören dervîş, "Mâdem ki Cenâb-ı Hakk herkesin rızkını ayağına gönderiyor, öyleyse çalışmama ne lüzûm var. Bir köşeye çekileyim, ibâdet ve tâatla meşgûl olayım" demiş. Öyle de yapmış, hemen bir mescide kapanmış ve yalnız ibâdet ve duâ ile meşgûl olmuş. Meşgûl olmuş ama beklediği rızık da bir türlü ayağına gelmemiş. Her geçen gün biraz daha zayıf düşen dervîş, sonunda bir deri bir kemik kalmış. Dermansızlıkdan kendinden geçecek hâle gelen dervîşe hâtifden şöyle bir nidâ gelmiş :
Hey tembel adam! Sen kendini elsiz ayaksız tilkiye benzeterek ne oturuyorsun! Arslan gibi olsana! Arslan gibi çalış ki senden arta kalanlarla başkaları da doysun. Başkasının artığı ile geçinen biri olacağına, çalış da âcizleri, açları, muhtâçları doyur. Er gibi çalışıp zahmete katlan da başkalarını rahata kavuştur.
Çalış gamgînleri şâd etmeğe şâd olmak istersen
Sevindir kalb-i nâsı gamdan âzâd olmak istersen
