1 Ocak 2020 tarihinde yayınlanmıştır.
İsrâiloğulları arasında çok sefîh bir adam varmış. Bu adam sefâhatde o kadar ileri gitmiş ki ona "Benî İsrâil'in Sefîhi" ünvânını vermişler. Aynı devirde bir de meşhûr âbid varmış. O âbid de, ibâdetde o kadar ileri gitmiş o kadar ileri gitmiş ki ona da "Benî İsrâil'in Âbidi" ünvânını vermişler. O günahkâr adam, nasıl olduysa bir gün o meşhûr âbid ile karşılaşmış ve o anda kalbine şöyle bir düşünce gelmiş : "Ben şu adamın yanında biraz oturayım, belki Allah onun hürmetine bana merhamet eder, beni affeder". Bu düşünceyle gidip o âbidin yanına oturunca, o meşhûr âbid, "Ben Benî İsrâil'in en âbid adamıyım, bu ise en zamânımızın en sefîh adamı, böyle bir günâhkâr nasıl olur da benim gibi bir adamın yanında oturabilir" diye düşünmüş ve "Defol" diyerek onu yanından kovmuş. Cenâb-ı Hakk o devrin peygamberine şöyle vahyetmiş : "Git onlara söyle, ikisi de çalışmaya yeniden başlasınlar zîrâ sefîhin günâhlarını da âbidin amellerini de tamâmen silip yok ettim".
Sakın kesme ümmîdi ol Rahîm'in rahmetinden sen
Birâder olmagıl kânıt sana nush eylerem hoş men
Günâh olmasa mü'minde olur şeytân gibi mu'cib
Anı 'ucbu durur zîrâ 'azîz iken tarîd iden
