Evlâd-ı Resûl İle Tevessül

Mürşid-i Azîzim Muzaffer Efendi Hazretleri buyurdular ki :

Bir adamın vücûdunda zerre kadar, Resûlullah'dan bir cüz bulunsun, bir adam da dünyânın en âsî adamı olsun, onun üzerine namaz kılsın o zât, o âsî affolur. Cüz-i Muhammed üzerine namaz kıldı diye. 

Onun için İmâm-ı Şâfîi Hazretleri demiş ki, Ben öldüğüm vakitde Seyyide benim üzerime namaz kılsın" demiş. Seyyide Hâtun var, Resûlullah'ın sulbünden gelmiş olan Seyyide Hâtun. Bunu diyen kim? İmâm-ı Şâfii. İmâm-ı Şâfîi kimdir? Kureyşî'dir, imâmlardan, müctehidlerden, makâm-ı kutbiyyete vâsıl olmuş bir zâtdır. Makâm-ı kutbiyyete! Öyle bir zât. "Seyyide Hâtun üzerime namaz kılsın" demiş. Ve Seyyide Hâtun üzerine namaz kılmış. Sonra âlem-i manâda görmüşler. Kim görmüş? Benim gibi adamlar değil. Yani Allah'a tekarrüb etmiş, kerâmâtı, irfânı zâhir olan zevât görmüşler. Demişler ki, "Yâ İmâm, Allah sana ne muamele etdi?" demişler. İyi dinle! Demiş ki Hazret-i İmâm-ı Şâfîi rahimehullah, "Üzerime Seyyide Hâtun namaz kıldığı için Allah beni affetdi. Benim namazıma duran halkın yekûnü yüz yirmi bin küsur idi, benim yüzümden Allah yüz yirmi bin küsuru affetdi". Ama "Benim affım Seyyide Hâtun, üzerime namaz kıldığı için oldu" diyor.