Haberdâr Olmamışsın Kendi Zâtından da Hâlâ Sen
28 Mart 2019 tarihinde yayınlanmıştır.
ŞİİR
Haberdâr olmamışsın kendi zâtından da hâlâ sen
Muhakkar bir vücûdum dersin ey insân fakat bilsen
Senin mâhiyyetin hattâ meleklerden de 'ulvîdir
'Avâlim sende pinhândır cihânlar sende matvîdir
Zemînlerden semâlardan taşarken feyz-i Rabbânî
Olur kalbin tecellî-zâr-ı nûrânûr-i Yezdânî
Musaggar cirmin ammâ gâye-i sun'-i ilâhîsin
Bu haysiyyetle pâyânın bulunmaz bî-tenâhîsin
Edîb-i kudretin beytü'l-kasîd-i şi'ri olmuşsun
Hakîm-i fıtratın bir anlaşılmaz sırrı olmuşsun
Esîrindir tabî'at dest-i teshîrindedir eşyâ
Senin ahkâmının münkâdıdır mahkûmudur dünyâ
Bulutlardan sevâik sayd eder 'irfân-ı çâlâkin
Yerin altında ma'denler bulur nakkâd-ı idrâkin
Denizler bisterindir dalgalar gehvâre-i nâzın
Nedir dağlar semâ-peymâ senin şehbâl-i pervâzın
Havâ bir refref-i seyyâl-i hükmündür ki bir demde
Olur dem-sâz-ı âvâzın bütün aktâr-ı 'âlemde
Dayanmaz pîş-i ikdâmında mâni'ler müzâhimler
Kaçar sen rezm-gâh-ı 'azme girdikçe muhâcimler
Karanlıklarda gezsen şeb-çerâğın fikr-i hikmetdir
Ki her işrâkı bir sönmez ziyâ-yı sermediyyetdir
Susuz çöllerde kalsan bedrekan ilhâm-ı sa'yindir
Ki her hatvende eyler sâye-küster vâhalar zâhir
Ne zindanlar olur hâil ne menfâlar ne makteller
Yürürsün sedd-i râhın olsa hattâ âhenîn eller
Yıkar bârû-yi istibdâdı bir âsûde tedbîrin
Semâlardan inen te'yîdisin gûyâ ki takdîrin
Teharrîden usanmazsın te'âlîden te'âlîye
Atıldıkça atılsam şimdi dersin başka âtîye
Senin en şanlı eyyâmında en mes'ûd hâlinde
Bir istikbâl-i dûrâdûr vardır hep hayâlinde
O istikbâledir şevkin odur ma'şûk-i vicdânın
O kudsî neşvenin şeydâ-yı bî-ârâmıdır cânın
O şevkin dâim ilcâsıyle seyrin ıztırârîdir
Terakkî meyli artık fıtratında rûh-i sârîdir
Bütün esrâr-ı hilkatden haberdâr olmak istersin
Bu gaybistân-ı hîçâhîçden kurtulmak istersin
Me'âdın mebdein hâlin ki üç müdhiş mu'ammâdır
Durur edvâr-ı müstakbel gibi karşında hep hâzır
Koşarsın bunların sevdâ-yı idrâkiyle durmazsın
Hakîkatden velev bir şemme duymazsan oturmazsın
Serâir perde-pûş-i zulmet olsun varsın isterse
Düşürmez düşdüğün yeldâ-yı hirmân rûhunu ye'se
Emel meş'al-keşin bir rehnümâ hemrâhın olmuşken
Tehâşî eylemezsin sîne-i deycûra girmekden
Gelip bir gün tecellî etse mâhiyyât-ı masnû'ât
Teharrîden geçer bir dem karâr eyler misin heyhât
Tutar mâhiyyet-i Sâni' o en heybetli mâhiyyet
Olur âteşzen-i ârâmın artık durma cevlân et
Tevakkuf yok seninçün dâimî bir seyre tâbi'sin
Ne zîrâ hâle râzîsin ne müstakbelle kâni'sin
Dururken böyle bî-pâyan terakkîzâr karşında
Nasıl dersin ya pek mahdûd bir cirmim tutarsın da
Meleklerden büyük hem çok büyük tebcîle mazharsın
Tekâlîfin emânetgâhısın bir başka cevhersin
Hayâtın eksik olmazken ağır bin bârı arkandan
Ölümler korkular savlet ederken hepsi bir yandan
Şedâid iktihâm etmekde müdhiş bir mekânetle
Yolundan kalmayıp dâim gidersin hem ne sür'atle
Senin bir nüsha-i kübrâ-yı hilkat olduğun elbet
Tecellî etdi artık dur düşün öyleyse bir hükm et
Nasıl olmak gerekdir şimdi ef'âlin ki hem-pâyen
Behâim olmasın kadrin melâikden mu'azzezken
Mehmed Âkif Ersoy
Esîrindir tabî'at dest-i teshîrindedir eşyâ
Senin ahkâmının münkâdıdır mahkûmudur dünyâ
Bulutlardan sevâik sayd eder 'irfân-ı çâlâkin
Yerin altında ma'denler bulur nakkâd-ı idrâkin
Denizler bisterindir dalgalar gehvâre-i nâzın
Nedir dağlar semâ-peymâ senin şehbâl-i pervâzın
Havâ bir refref-i seyyâl-i hükmündür ki bir demde
Olur dem-sâz-ı âvâzın bütün aktâr-ı 'âlemde
Dayanmaz pîş-i ikdâmında mâni'ler müzâhimler
Kaçar sen rezm-gâh-ı 'azme girdikçe muhâcimler
Karanlıklarda gezsen şeb-çerâğın fikr-i hikmetdir
Ki her işrâkı bir sönmez ziyâ-yı sermediyyetdir
Susuz çöllerde kalsan bedrekan ilhâm-ı sa'yindir
Ki her hatvende eyler sâye-küster vâhalar zâhir
Ne zindanlar olur hâil ne menfâlar ne makteller
Yürürsün sedd-i râhın olsa hattâ âhenîn eller
Yıkar bârû-yi istibdâdı bir âsûde tedbîrin
Semâlardan inen te'yîdisin gûyâ ki takdîrin
Teharrîden usanmazsın te'âlîden te'âlîye
Atıldıkça atılsam şimdi dersin başka âtîye
Senin en şanlı eyyâmında en mes'ûd hâlinde
Bir istikbâl-i dûrâdûr vardır hep hayâlinde
O istikbâledir şevkin odur ma'şûk-i vicdânın
O kudsî neşvenin şeydâ-yı bî-ârâmıdır cânın
O şevkin dâim ilcâsıyle seyrin ıztırârîdir
Terakkî meyli artık fıtratında rûh-i sârîdir
Bütün esrâr-ı hilkatden haberdâr olmak istersin
Bu gaybistân-ı hîçâhîçden kurtulmak istersin
Me'âdın mebdein hâlin ki üç müdhiş mu'ammâdır
Durur edvâr-ı müstakbel gibi karşında hep hâzır
Koşarsın bunların sevdâ-yı idrâkiyle durmazsın
Hakîkatden velev bir şemme duymazsan oturmazsın
Serâir perde-pûş-i zulmet olsun varsın isterse
Düşürmez düşdüğün yeldâ-yı hirmân rûhunu ye'se
Emel meş'al-keşin bir rehnümâ hemrâhın olmuşken
Tehâşî eylemezsin sîne-i deycûra girmekden
Gelip bir gün tecellî etse mâhiyyât-ı masnû'ât
Teharrîden geçer bir dem karâr eyler misin heyhât
Tutar mâhiyyet-i Sâni' o en heybetli mâhiyyet
Olur âteşzen-i ârâmın artık durma cevlân et
Tevakkuf yok seninçün dâimî bir seyre tâbi'sin
Ne zîrâ hâle râzîsin ne müstakbelle kâni'sin
Dururken böyle bî-pâyan terakkîzâr karşında
Nasıl dersin ya pek mahdûd bir cirmim tutarsın da
Meleklerden büyük hem çok büyük tebcîle mazharsın
Tekâlîfin emânetgâhısın bir başka cevhersin
Hayâtın eksik olmazken ağır bin bârı arkandan
Ölümler korkular savlet ederken hepsi bir yandan
Şedâid iktihâm etmekde müdhiş bir mekânetle
Yolundan kalmayıp dâim gidersin hem ne sür'atle
Senin bir nüsha-i kübrâ-yı hilkat olduğun elbet
Tecellî etdi artık dur düşün öyleyse bir hükm et
Nasıl olmak gerekdir şimdi ef'âlin ki hem-pâyen
Behâim olmasın kadrin melâikden mu'azzezken
Mehmed Âkif Ersoy