3 Ekim 2020 tarihinde yayınlanmıştır.
Nasreddin Hoca oğlu ile uzakça bir yere gidiyormuş. "Oğlan küçük, yola dayanamaz" diye düşünmüş ve oğlanı eşeğe bindirmiş, kendisi yayan yürümeye karar vermiş. Onları bu hâlde gören birisi, "Hey gidi zamâne gençleri hey! Çocuğa bak, koca adamı yayan yürütüyor, kendisi eşeğe kurulmuş, rahat rahat gidiyor" demesin mi. Hoca, bunu duyunca, hemen çocuğu eşekden indirmiş, onun yerine kendi binmiş. Bu şekilde giderlerken, yine yolda rast geldikleri birisi, "Şu adamın yapdığına bakın, güçlü kuvvetli adam, eşeğe kurulmuş rahatça gidiyor, zavallı çocuk kan ter içinde yayan yürüyor, hiç olacak iş mi?" demesin mi. Hoca, çâreyi çocuğu da eşeğe bindirmekde bulmuş. İkisi birlikde eşek üstünde giderlerken, yine yolda rastladıkları birisi bunları görüp, "Amma da insafsız adamlar var yâhu! Zavallı eşek bu kadar yükü nasıl çeksin. İki kişi birden eşeğe binilir mi!" deyince, Hoca sinirlenmiş ve eşekden inmiş, çocuğu da indirmiş. Eşek önde bunlar arkada yürümeye başlamışlar. Çok geçmeden yine birisine denk gelmişler. Adam Hoca'nın duyacağı bir sesle, "Fesübhânallah! Ne ahmak adamlar var. Eşeği boş bırakmışlar, kendileri toz toprak içinde yayan yürüyorlar. Hiç olacak iş mi" demesin mi. Hoca, çocuğuna dönmüş, "Oğlum, bak gördün ya, ne yaparsan yap, halkın dilinden aslâ kurtulamazsın" demiş.
Beygirin kuyruğunu tenhâda kes
Yoksa biri uzun oldu der biri kısa
