Harmanını Ateşe Veren Adam

Adamın biri, yaz gelince ekinini harman etmiş, tarlasından aldığı mahsûlün verdiği keyifle, kışın bütün zahmetini unutmuş ve zevke dalmış. Bir gece yine zevk âleminde içip içip sarhoş olunca harmanın yanında bir ateş yakmış. Ateşden çıkan bir kıvılcım ansızın harmanı tutuşturmuş ve mahsulün tamâmı yanmış, kül olmuş, onca mahsûlden tek bir tâne bile kalmamış. Ahmak adam, yangından sonra perîşân bir hâlde başak toplamaya çıkmış. Onu o halde görenlerden birisi, yanındaki oğluna şöyle nasîhat etmiş, "Bak oğlum, şu adam gibi perîşân olmak istemiyorsan, sakın bir delilik edip de harmanını tutuşturmayasın".

Arkadaş! Eğer ömrün kötülük içinde hebâ olup gitti ise, sen de harmanını yakan o sersem adam gibisin demekdir. Koca harmanı yaktıktan sonra başakçılık etmek, rüsvâylıktır. A benim ruhum! Adâlete, dîne, diyânete çalış. Ömür harmanını yele verme. İyi bahtlılar bedbahtların hâlinden ibret alırlar. Öyleyse sen cezâya uğramadan evvel af kapısını çal. Çünkü cezâ esnâsında feryâd etmenin hiç faydası yoktur. Yarın utanç içinde başının öne eğilmemesi için, bugün başını gaflet yakasından çıkar.