Hased İlletine Çâre

Mürşid-i Azîzim Muzaffer Efendi Hazretleri buyuruyorlar  ki : 

Hakk velîlerinden bir zât-ı şerîfin dükkânının da bulunduğu çarşı tamamiyle yanmışdı. Kendisine, "Çarşı tamâmen yandı ama senin dükkanına hiçbir şey olmadı" dediklerinde, gayr-ı ihtiyârî, "Elhamdülillah" deyiverdi. Fakat derhal hatâsını anladı. Öyle ya, herkesin dükkanı yanmış, bütün komşuları zarar görmüş iken kendi dükkanının kurtulmasına sevinip hamd etdiğinden dolayı tam kırk yıl, evet tam kırk yıl Cenâb-ı Hakk'dan af ve mağfiretini diledi.

İşte, hasedçi ile ihlas sâhibi bir mü'min arasındaki fark budur. Hasedçi, başkalarının elindeki ni'metin yok olmasını ve hattâ onlara sâhib bulunanların da mahvolmalarını ister. Bu hırs ve arzusu öylesine şiddetlidir ki, sonucun kendi aleyhinde olması dahi onu bundan caydıramaz. Onlar için, her şeyin yalnız kendilerine âid olması ve bu mümkün değilse ne kendilerine ne de başkalarına kalmaması önemlidir. Hâlis bir mü'min ise, başkalarının gördüğü zarar karşısında kendisinin zarar görmediğine hamd etdiğinden dolayı kırk sene tövbe ve istiğfar ediyor.

Hased illetinden kurtulabilmek için tek çâre, Allahu Teâlâ'nın bahş ve ihsân buyurduğu her türlü nimetlere kanâat ve şükretmek, dünya hayatında dâimâ kendisinden yukarıda ve üstün refah seviyesinde olanlara değil, daha azıyla yetinen sabırlı fakîrlere bakmak ve içinde bulunduğu şartlarla yetinmekdir. Kanâatin, bitmez tükenmez bir hazîne olduğunu hiçbir zaman hatırdan çıkarmamalı ve Allahu Teâlâ'dan tevfîk ve hidâyet niyâz etmelidir.