Hayâtın Her Menzilinde İbret Al

Muzaffer Efendi Hazretleri buyurdular ki :

Hep işitdiniz vâiz efendilerden, hoca efendilerden, Hazret-i Yûsuf aleyhisselâm, kardeşleri onu kuyuya atdılar. Tasavvufî ma'nâları vardır fakat onlara geçecek olursak dersi yapamayız, hikâyenin sathî kısmını anlatalım. Kardeşleri, babamız çok seviyor diye, hased etdiler ve onu kuyuya attılar. Sonra bir kervan geldi, kuyudan su alacağım derken, Yûsuf'u buldu. Sonra kardeşleri kervanın Yûsuf'u kuyudan çıkardığını görünce, bizim kölemizdi kaçdı dediler. Ufak bir paraya Yûsuf'u kervana satdılar. Kardeşleri, kendi kardeşleri! Çok ibret var, anlayabilirsen eğer, konuşduğum sözlerde. Sonra Mısır'a pazara götürdüler, haraç mezat satdılar. 

O devir kölelik devriydi, insanları böyle haraç mezat satarlardı, hayvan gibi, ferden ferden. Şimdi o kölelik kalkdı, milletleri köle yapıyorlar. Yüz milyonu köle yapıyorlar, iki yüz milyonu köle yapıyorlar. Ferdî kölelik kalkdı şimdi. O vakit, bir kişiyi, iki kişiyi, beş kişiyi köle yaparlardı.

Yûsuf'u babası sevmeseydi, kardeşleri ona hased etmeyecekdi. Kardeşleri hased etmese, onu kuyuya atmayacaklardı. Kervan su aramasa, Yûsuf'u kuyuda bulmayacakdı. Yûsuf köle olarak Mısır'a satılmasa, Mısır'a sultân olmayacakdı. Hayatın her birisi bir menzildir senin için. Hayatın her biri bir menzildir, her menzilde, ibret almalısın. İbretsiz göz, sâhibinin baş üzerindeki düşmanı gibidir.