MuzafferOzak.com (Türkçe)

Gözleri görmeyen bir bölük adam, el ele tutuşmuş vaziyetde yürüye yürüye, bir akarsu kenarına gelmişler. Kendi kendilerine akarsudan geçmeleri mümkün olmadığından, bir yardımcı aramışlar, sağa sola seslenmişler. Meğer Hoca da oralardaymış, "Ben sizi adam başı on kuruşa karşıya geçirim" demiş. Körler Hoca'nın teklifini kabul etmişler, paraları da peşin peşin vermişler. Hoca önde bunlar arkada kaşıya geçerlerken aralarından biri suya kapılmış gitmiş. Körler, boğulan arkadaşları için âh u vâh etmeye ve Hoca'ya söylenmeye başlamışlar, "Sen bizi sağ-salim karşıya geçireceğine söz vermemiş miydin. Bu iş için sana o kadar para da verdik" demişler. Hoca, "Yâhu ne yaygara yapıyorsunuz, on kuruşunuzu iâde ederim, mesele kalmaz" demiş.

NÜKTE

Körler, bir mürşide ihtiyâcı olanlara remzdir. Onlarıa para karşılığında karşıya geçirmeye tâlib olan Hoca ise irşâda liyakati olmadığı hâlde menfaati îcâbı mürşidlik iddâsında bulunanlara remzdir. İrşâd hizmeti, çocuk oyuncağı değildir, bu işin hiç şakası da yokdur, mesûliyyeti de çok ama çok büyükdür. Mürşidlik öyle lafla, iddiâyla olacak bir iş değildir. Ehliyyet ister, liyâkat ister. O ehliyete sâhib olmayan kimselerin şân için şöhret için menfaat için bu işlere kalkışmaları hem kendi felâketlerine hem de kendilerine tâbi olan kimselerin felâketine sebeb olur. Üstelik bu öyle bir felâketdir ki, telâfîsi de mümkün değildir, pişmanlık da fayda vermez.

Anılmazsın yolun duş olmayınca

Bilemezsin hâlin hoş olmayınca

Sülûkün Hâlik u Rahmân'a ermez

Önünce evliyâ baş olmayınca

Hoca'nın Körleri Sudan Geçirmesi