Hocayı Dinlemeyen Cemaat

İslâm dîninde hiç zorluk yokdur. Dînde zorluk çıkaranlar o zorluğu kendi kendilerine uydururlar. Allah kuluna tahammül edemeyeceği yükü yüklemez. "يُرِيدُ اللّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَلاَ يُرِيدُ بِكُمُ الْعُسْرَ / yürîdullâhu bikümül yüsra velâ yürîdu bikümül usr" âyet-i kerîmesi bunu apaçık beyân eder. 

Bir yaz Ramazanında Rumeli'ye gitmişdim. Bakdım hava çok sıcak, temmuz sıcağı, her yer yanıyor. Bu sıcağa rağmen köylüler tarlada çalışıyorlar. Yetmiş-seksen kadar ırgat var. Tarlanın sahibi olan adamın karısı, oruçlu olduğu halde hem bu ırgatlara yemek yapıyor, hem de emzikli çocuklarına bakıyor. Kadının çektiği zahmeti görünce dayanamadım, haber gönderdim, dedim ki,"Kadıncağıza söyleyin, bu şartlarda oruç tutmayabilir çünkü hem emzikli, hem yaz sıcağı var, hem de işi çok ağır. Böyle durumlarda Allah orucu yemeye müsâade etmişdir". Vay sen misin böyle diyen! Ertesi gün kadın eline bir sopa alıp kapıma dayanmasın mı? "Nerede o hoca! Haydi çıksın bakalım karşıma! Sen ne biçim hocasın! Sen buraya bizim itikadımızı bozmaya mı geldin?" diye bas bas bağırıyor. Kadın beni bulsa öldürecek. Korkumadan çıkamadım, içeride saklandım.

Cemaatin içinde öyle insanlar var ki ne'ûzübillah hocayı bile dinlemez. Tıpkı doktoru dinlemeyen insanlar gibi. Adam doktora gidiyor, doktor hasta değilsin derse, doktora kızıyor. İlle doktor kendisinde  bir hastalık bulsun istiyor. Bazı insanlar böyledir, dînde zorluk çıkarılması hoşuna gidiyor, bir ruhsat ve kolaylık gösterilince kızıyor.

Bir hoca efendi vardı. Camide halka vaaza ederken "Sakın kolonya kullanmayın, haramdır" diyordu. Bir gün evine gittik, bir de ne görelim, herkese kolonya ikrâm etmesin mi? "Hani kolonya haramdı, bu nasıl iş?" diye sorunca "Camide halka öyle söylemezsem halk kızar, beni dinlemez" demesin mi?!