İbrâhim Edhem Hazretlerinden Bir Dostluk Dersi

Sehl bin İbrahim diyor ki, İbrâhim Edhem'le dost idik. Bir ara hasta oldum, o hiç üşenmeden bana bakdı, üstelik bineğini de bana tahsîs etdi, kendi yayan yürüdü. Elinde ne var ne yok hepsini benim için harcadı. Sonra biraz iyileşir gibi oldum, iştahım açıldı, yiyecek bir şeyler istedim, gitdi bana yiyecekler getirdi. Sonra bakdım ki bineği ortada yok, "Yâ İbrâhim, bineğin nerede?" diye sordum. "Sana yiyecek almak için satdım onu" demesin mi! "Peki ama ben daha tam iyileşmedim, bu hâlimle yürüyemem, bineksiz ne yapacağım?" dedim. "Merak etme ben seni sırtımda taşırım" dedi ve beni üç konak boyunca sırtında taşıdı.

İşte ehlullahın dostluğu böyledir. Onlar, yemez yedirir, giymez giydirir, dostlarını kendilerine tercih ederler. Onların dostluğu bir menfaat için değildir, yalnız Allah rızâsı içindir. Onlar vefâ ehlidir, sehâ ehlidir, hizmet ehlidir, fütüvvet ehlidir, mürüvvet ehlidir, muhabbet ehlidir. Onların hasletleri dâimâ fedâkârlıkdır, diğergâmlıkdır.