İhlâssız Olmaz

Bir kimsenin bu yoldaki kasdı ne kadar samîmî olursa, bu yol ona o kadar aydınlık olur.

Hazret-i Şeyh bazen de şöyle dermiş:

Tam bir Yahudi ol, aksi hâlde sakın Tevrat'la oynama.

Hiç şübhe yok ki, iş, ihlâsa bağlıdır. Kimde ihlâs varsa, kimde samîmiyyet varsa, onun işi kolaydır. Çünkü yardımcısı Allah'dır onun. Baksanıza, nasıl bir vaadde bulunuyor Allah, "وَالَّذ۪ينَ جَاهَدُوا ف۪ينَا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنَاۜ vellezîne câhedû fînâ le nehdiyennehüm sübülenâ" diyor. Kim ki bizim yolumuzda cehd eder, muhakkak biz ona yollarımızı gösteriririz" buyuruyor. "Onu yolda bırakmayız" demekdir bu. Yani hulûs ile, samîmiyytle Allah'ı arayan, Allah'a kavuşmak isteyen, mahrûm kalmayacakdır, çâresiz kalmayacakdır, yardımsız kalmayacakdır. Allah ona yol gösterecekdir yani.

Gördük, görüyoruz, nice insan bu yola giriyor, fakat ilerleyemiyor yâhud maksada ulaşamıyor. Neden? Çünkü niyetleri hâlis değil, samîmiyet yok. Hep bir garaz var, bir menfaat var. Halbuki bu yola çıkacak olan kişinin Hakk rızâsından gayrı bir talebi olmamalı, Hakk'dan gayrı bir maksadı bulunmamalı. İşim rast gitsin, başıma belâ gelmesin, sevâba gireyim, cennete gireyim, kerâmet sâhibi olayım, evliyâ olayım, şeyh olayım, şu olayım, bu olayım gibi niyetler, ihlâsa mugâyirdir. İhlâs olmayınca da müşkil olur iş, ilerleme olmaz. Hattâ ilk hâlinden daha beter olur insan. Nice misâlleri vardır, görmüşüzdür, duymuşuzdur, okumuşuzdur.