19 Nisan 2020 tarihinde yayınlanmıştır.
Çocuk anasından doğduğu anda ağlamaya başlar. Çünkü anasının karnındaki rahatlığı kaybetmişdir. Ağlamasın diye onu hemen anasının kucağına verirler. Sonra onu güzelce yıkarlar ve bir beze sarıp beşiğine koyarlar. Aradan zamanlar geçer, o çocuk büyür, yaşlanır ve ölür. Ölüyü teneşire koyup güzelce yıkarlar ve bir kefene sarıp kabre koyarlar. Kabir de tıpkı ana kucağı gibidir zîrâ beden topraktan yaratılmışdır. Görenler için bunda ne büyük ibretler vardır.
Ana rahminden çıkdık pazara
Bir kefen aldık döndük mezara
