İnsan Kıymeti Bilmek

İster gavur olsun, ister müslüman, ölüm ânında gene melek gelir. İnsan olmak münâsebetiyle kâfir de olsa Allah melek gönderir ona. İnsanlığın kıymeti, şerefi vardır. Gavur da olsa. Ebû Cehil'in rûhunu kabz etmeğe Allah melek göndermişdir. Peygamber'in en büyük düşmanıdır. Onun rûhunu kabz etmeğe Şeytan gelmez, gene Melekü'l-mevt gelir. İnsandır çünkü. 

İnsanda büyük sır vardır. Ümmet-i Muhammed insanın sırrını çözdüğü vakitde adam olacaklar. İnsan sırrını çözememişler. İnsanı bilmezler bizimkiler. İnsan dediğimiz vakitde, iki elli, iki ayaklı, o insan değil. İnsan sırrı meselesi çok mühim. Müslümanlar ne vakit insanı Hacerü'l-Esved'den üstün tutarlar, o vakit adam olurlar. Kabetullah'da Hacerü'l-Esved'i öpeceğim diye, müslümanın göğsüne vurup yere yıkıyor herif, Hacerü'l-Esved'i öpeceğin diye. Hacerü'l-Esved insan için halk olunmuş ayol! Kabe insan için halk olunmuş. Cennet insan için halk olunmuş, Allah insan için halk etmiş cennneti. İnsanı halk etmese, cenneti niye yapsın Allah, kendi mi girip oturacak içinde. Münezzeh öyle şeylerden O. İnsana, kıymet insana. İnsanda çok büyük kıymet var. İnsan, insan, insan meselesi çok mühim. İnsan da ne? Elif-nun-sin-elif-nun değil insan. O remzi insanın. İnsan, insan, insan meselesi.

Cenâb-ı Peygamber sallallahu aleyhi vesellem, oturuyormuş, ashâbıyla konuşuyorlarmış, arâbînin birisi kalkmış oradan fırlamış, sıkışmış adam, hemen câminin kenarına oturmuş, eteklerini kaldırmış. Hemen oradan birkaç sahabe koşmuşlar, öldürecekler o arâbîyi, câmiye hakâret etdi diye, mescid-i şerîfe, Allah'ın evine. Allah'ın evi değil, şeref vermek için verilen isim o, Allah câmide oturmaz. Allah ne Kabe'de, ne Kudüs'de, ne Mekke'de, ararsan kalbinde ara sen Allah'ı. Ne işin var, Kudüs'de, Mekke'de, Hac'da değildir diyor. 

Oturdu oraya adam, eteklerini kaldırdı, koşdu sahabeden birkaç kişi. Hemen Cenâb-ı Peygamber men etdi onları, "Bırakın işini görsün. Adamı sakat edeceksiniz" dedi. Rahatlasın bir defa, çünkü yarıda kesersen eğer hasta olur adam. İdrarı da öyle, hastalık getirebilir insana, büyük gâiti de öyle.

Adamı öldürmek için kalkmışlar, Cenâb-ı Peygamber, "Durun! Bırakın, işini görsün" demiş. Adam görmüş işini, arınmış, temizlenmiş. Efendimiz o arâbîyi çağırmış, demiş, "Burası mesciddir, Allah'ın evi". Yani Allah'a izâfe kılınan yer ki kıymeti oradan geliyor. Dünyâ üzerinde her taraf ibâdete lâyıkdır. Hıristiyanların ve yahudilerin kilisede ve sinagogda ibâdet etmeleri lâzımdır, müslümanlar için her taraf câmidir, pislik olmamak şartıyla, her taraf câmidir. İzâfeten Allah'ın evi diyoruz câmilere ki kirli görmeyelim, abdestli girelim, dünyâ kelâmı konuşmayalım. 

Çağırdı adamı, dedi ki, "Burası câmi, burada abdest bozulmaz, çiş edilmez. Burası köyün gibi değil senin. Buraya abdest yapılmaz, anladın mı evlâdım?". "Yâ Resûlallah ben bilmiyordum". Hah, öğren şimdi, bir daha yapma, haydi tamam". "Yapmam yâ Resûlalllah". Burada yellenilmez, konuşulmaz, alışveriş yapılmaz, büyük abdest filan yapılmaz, câmi burası. 

Sonra zamanlar geçmiş, Resûl-i Ekrem Kabetullah'a gitmiş, Kabe'yi tavâf ediyormuş, durmuş Kabe'nin önünde böyle, sahabeyi toplamış, "Bu Kabe'yi yıkan nedir?" demiş, "Birisi gelip yıksa bu Kabe'yi". Demişler, "Yâ Resûlallah bu Kabe'yi yıkan ya zâlimdir, ya kâfirdir". "Peki kim yapdı bu Kabe'yi?". "İbrâhim Peygamber yapdı". "Neden yapdı?". "Taşdan, toprakdan ördü". "وَاِذْ يَرْفَعُ اِبْرٰه۪يمُ الْقَوَاعِدَ مِنَ الْبَيْتِ وَاِسْمٰع۪يلُۜ رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّاۜ اِنَّكَ اَنْتَ السَّم۪يعُ الْعَل۪يمُ ve iz yerfe'u İbrâhîmü'l-kavâide mine'l-beyti ve İsmâîl, rabbenâ tekabbel minnâ inneke ente's-semîu'l-alîm". "Peki, İbrâhim'in yapdığı binâyı yıkan ya zâlimdir ya kâfirdir. Peki siz Allah'ın yaratdığı insanı câmide öldürecekdiniz, kim yapdı o adamı, kim halk etdi?". "Allah". "E peki İbrâhim'in yapdığı binâyı yıkmakdan korkuyorsunuz da Allah'ın yapdığını nasıl öldürüyorsunuz?". 

İnsana kıymet verilecek, Resûl-i Ekrem öyle söyledi. Onun için demiş ki, ben beceremem Farsça ama biraz okuyalım bakalım :