İyilik Yapan İyilik Bulur

Adamın biri hacca gidiyormuş. Yolda giderlerken kervan durmuş. Adam atını ileri sürmüş, "Ne var, niçin durduk?" diye sormuş. "Büyük bir ejderhâ çıkdı, yolu kesdi" demişler. 

Yılan yol keser ve konuşur. Lisânını anlayan anlar, anlamayan anlamaz. Saldırır da kâfir.

Adam demiş ki, "Bu hayvan ne kadar vahşî de olsa yine de insandan kaçar, bunun ya karnı aç, ya hasta bu hayvan, ya da susuz kalmış. Buna biraz yiyecek, içecek verelim ve kenara çekilelim". Kervandakiler su koymuşlar, süt koymuşlar, çekilmişler. Yılan gelmiş, sütü suyu içmiş, bunlara yol vermiş. 

Oradan çekilip hacca gittik, haccettik, döndük geldik, gece bir yerde konakladık. Ben kervanda yatmıyorum, dışarda yatıyorum, çünkü gece bedevîler kervanlara baskın yapıyorlar. Onun için ben hep açıkda bir yerde yatıyorum. Yine öyle bir yerde yatmışım, bir de gözümü açdım bakdım ki ne kervan kalmış ne insân, gitmişler. Ben orada tek başıma kaldım. Allah'ın çölünde yol bilmem, iz bilmem. Biraz durdum, bekledim belki farkına varırlar da beni almaya gelirler diye düşündüm. Bekledim bekledim, gelen giden yok. Derken bir deve geldi ve gâyet fasîh bir lisânla bana, "Sırtıma bin, seni kervana yetiştireyim" dedi. Ben de şaşırdım kaldım, "Hiç deve insan gibi konuşur mu?". Bindim devenin sırtına, deve süratle yürüdü ve ve beni kervana yetiştirdi. Ben kervanı görünce, kurtulduğumu anladım ve dedim ki, "Allah aşkın söyle, sen kimsin, in misin cin misin? Bu nasıl işdir, deve insan gibi konuşmaz". Deve dedi ki, "Ben siz hacca giderken yolu kesen yılana yaptığınız iyiliğim. O yılana yaptığınız iyiliği, Allah bu şekilde senin önüne çıkardı".