Kalb İle Zikredenler

Cüneyd-i Bağdâdî Hazretlerinden feyz alan bir zât var, adı Ebûbekir Kisâî. Doğum yerine nisbetle Dineverî de derler. Dinever, Irak'da bir yer. Hâl ehli bir zât bu, kendisinden pek bir söz rivâyet edilmemiş. Hattâ öyle ki, Cüneyd-i Bağdâdî ile uzun uzun mektûblaşmışlar, ona tevhîde ve tasavvufa dâir pek çok suâl sormuş, Hazret-i Cüneyd de hepsinin cevâbını yazmış göndermiş kendisine. Fakat vefâtına yakın o mektûbların çoğunu imhâ etmiş, nâ-ehil ellere geçmesin, istismâr edilmesin diye. Zîrâ hâl ehlinin sözleri kâl ehlinin eline geçerse, büyük fitne ve fesada sebeb olur. Ehl-i hâlin sözleri, kâl ehli için öldürücü bir zehir gibidir, helâkine sebeb olur onların. Peki nereden anlayacağız kişinin hâl ehli olup olmadığını? Bunun da misâlini bu zât-ı akdesin hayâtından verelim. Bu zât uyurken, Kur`ân okuduğunu duymuşlar. Bakmışlar Hazret'in dudakları hiç hareket etmiyor, kendisi derin uykuda. Dikkatle dinlemişler, ses onun sesi ve ondan geliyor. İyice sokulmuşlar, bakmışlar ki ses Hazret'in kalbinden geliyor.