Adamın biri, kibâr bir adama "Eşek!" demiş. O kibar adam, o güne kadar hiç böyle bir hakâret işitmediği için üzüntüsünden oracıkda düşüp bayılmış. Hâdiseye şâhid olan bir ârif, yerde yatan adamın kulağına eğilerek "Eşek, eşek, eşek, eşek, eşek" diye defalarca seslenmiş. O zâtın bu yaptığına şaşıp kalanlar, "Sen böyle ne yapıyorsun?" demişler. O zât, "Alıştırıyorum. Bu adamcağız böyle bir söze alışık olmadığı için bayıldı, alışırsa bir daha bayılmaz" demiş.
NÜKTE
Muzaffer Efendi Hazretleri bu hikâyeyi, ABD'deki bir sohbetlerinde, uzun uzun ölümden bahsetmesi üzerine dinleyenlerin mızırdanmaları üzerine anlatmışdı. "Siz ölümü hatırlamak istemiyorsunuz ama eninde sonunda onunla karşılaşacaksınız. Bu sohbetlerle ben sizi ölüme alıştırıyorum, yani ölüme hazırlıyorum" diyerek irşâd buyurdular.
