Keşke Sen de Uyusaydın

Şeyh Sadî Hazretleri anlatıyor : 

Çocukluğumda gâyet sofu idim, ibâdete çok düşkündüm. Geceleri kalkar Kur`ân okur, teheccüd namâzı kılar, sabaha kadar ibâdet ederdim. Bir gece yine böyle kalkmış ibâdet ediyordum. Babam hâriç bütün hâne halkı uykuda idi. Bir ara babama dönüp, yanımızda yatanları kasdederek, "Âdetâ ölü gibi uyuyorlar, ne olurdu, şunlardan biri de bir gece kalksa, iki rekat namaz kılsa" deyiverdim. Babam dedi ki, "Oğlum, keşke sen de uyusaydın da onları ayıplamasaydın".

İşte ucub illeti böyle bir şey. Kendi kusûrunu görmeyip, başkasının kusûrunu görmek. İbâdetiyle övünüp, ibâdet etmeyenleri, ibâdetde kusûr edenleri ayıplamak. Kendini cennetlik, başkalarını cehennemlik görmek. Allah cümlemizi muhâfaza buyursun bu illetden.