Koca Câmide Namaz Kılan İki Kişi

Meşhûr Abbâsî halîfesi Hârûn Reşîd, bir gün Behlûl Dânâ'ya demiş ki, "Sana bir iş vereceğim. Bu akşam, benim yapdırdığım câmiye git, namazı orada kıl, namazdan sonra akşam namazını kılan kaç kişi varsa, hepsini topla, saraya getir. İçimden geldi, bir ziyâfet vereceğim onlara" demiş.  Behlûl "Peki" demiş. Halîfe sofraları donatmış, hazırlıkları yapdırmış, geçmiş sarayın câmi tarafındaki pencerelerinden birinin önünde oturmuş, bakıyor. Bir de ne görsün, Behlûl yanında iki kişiyle geliyor, başka kimse yok. Fenâ hâlde canı sıkılmış halîfenin, Behlûl'ün işi savsakladığını düşünerek demiş ki, "Yâhu koskoca câmide namaz kılan iki kişi mi vardı? Akşam namazında orada en az iki yüz, üç yüz kişi olması lâzım. Koca câmi. Bütün hazırlıkları ona göre yapdırdım. Sana güvenip bir iş havâle etdim ama sen basit bir işi beceremedin" deyince, Behlûl "Yooo hiç de öyle değil, sen ne dediysen ben tam da onu yapdım" demiş ve meseleyi şöyle îzâh etmiş, demiş ki, "Bu akşam câmiye gitdim ve namazı kasden en arka safda kıldım. İmam selâm verir vermez, hemen dışarı çıkıp kapıda dikildim. Dışarı çıkan herkese tek tek, aynı soruyu sordum. 'İmam Efendi, bu akşam namazda hangi zamm-ı sûreleri okudu?" dedim. Yüzlerce kişi arasından sadece şu iki kişi, okunan sûreleri hatırlayabildi. Diğerleri hatırlayamadı. Üstelilk bunlar da her iki sûreyi birden hatırlayamadılar, birisi ilk rekatda okunan sûreyi, diğeri ikinci rekatda okunan sûreyi söyleyebildi. Aslında bunları da getirmemem lâzımdı ama içim elvermedi, ziyâfet hepden boşa gitmesin diye bunları getirdim" demiş.  "Arkasında namaz kıldığı imamın ne okuduğundan haberi olmayan kişi, namaz kılmış olmaz. Hatırlarsan sen bana 'Câmide kaç kişi varsa al getir' demedin, 'Namaz kılan kaç kişi varsa al getir' dedin. Ben senin sözünü yerine getirdim, bana kızmaya hakkın yok" demiş.