Muzaffer Efendi Hazretleri, ehl-i tarîk üzerindeki baskıların en yoğun olduğu 40'lı yıllarda, Süleymâniye'deki devlethânelerinde sık sık zikir meclisleri tertîb ederlermiş. Sebilci Hüseyin Efendi'nin ağabeyi Mazhar Baba da bu zikirlere iştirâk eder ve muhrik sesi ve âşıkâne okuyuşu ile herkesi cezbeye getirirmiş. Efendi Hazretleri, ihvân u yârânı ile, bu eski ahşap evde pek âşıkâne zikirler yaparlarmış. Hattâ bir seferinde o derece coşmuşlar ki bulundukları katın zemini parçalanmış ve yanan soba ile berâber alt kata düşmüşler. Efendi Hazretleri o yıllarda yaşanan ibretlik bir hâdiseyi de şöyle anlatmışlardı :
Bir gece, bizim fakîrhânede, yine okuyoruz, mazhar vuruyoruz, zikir yapıyoruz. Meğer istihbârâtdan sivil bir komiser göndermişler, o da aramıza girmiş, oturmuş. Gece saat iki miydi neydi, adam kalkdı, kapıdan bana işâret etti. Adamı hiç tanımıyorum çünkü fakîrhâneye herkes girip çıkıyor. Yanına gidince bana, "Ben komiserim, buraya sizi takibât için gönderildim ama eğer tarîkat buysa Allah aşkına devâm edin. Haydi ben gidiyorum, Allahaısmarladık" dedi ve çıkıp gitti.
