Köpekler Saldırınca Ne Yapmak Lâzım?

Bir talebe hocasından uzun yıllar ilim tahsîl ettikden sonra artık icâzet alma yani mezûn olma zamânı gelmiş. Fakat hocaefendi talebesine icâzet vermek için bir şart koşmuş, demiş ki : "Sana bir soru soracağım, bakalım bunca yıldır sana öğrettiklerimi hakkıyla anlamış mısın? Eğer bu soruya doğru cevap verirsen sana icâzetini vereceğim". Talebe kendinden son derece emîn bir tavırla "Tabii sorun hocam" deyince hocaefendi şu soruyu sormuş : "Buradan çıkıp köyüne giderken, diyelim ki kırda üzerine çoban köpekleri üşüşdü, bir sürü köpek hepsi birden saldırıya geçtiler. Ne yaparsın?". Talebe hiç düşünmeden cevap vermiş, "Taş atarım" demiş. "İyi ama" demiş hocaefendi, "Birine atarsın, ikisine atarsın, kalanlar seni paralar ya da sen taşı bulup isâbet ettirinceye kadar onlar senin hakkından gelir". Talebe "kaçarım" deyince hocaefendi, "iyi ama onlar senden daha hızlı koşar, ya da yorulursun, eninde sonunda seni yakalarlar" demiş. Talebe "öyle yaparım, böyle yaparım" dediyse de hocaefendi talebenin cevaplarını birer birer çürütmüş. Talebe çâresiz kalmış ve aczini itirâf ederek, "Hocam, ne olur doğru cevâbı lutfedin de öğreneyim" deyince hocaefendi demiş ki, "Oğlum! Böyle bir ahvâlde yapılacak tek şey çobana seslenmekdir. Çünkü bütün köpekler çobanın bir bağırması ile yerine çakılır kalır. Oğlum! Sen bunca zamandır sana öğrettiklerimi hakkıyla anlamamışsın. Köpek, zâlimlerin, câhillerin hasûdların remzidir. Bundan sonraki hayâtında birçok câhil, zâlim ve hasûd kişiler şu ya da bu sebebden sana taarruz edecekler. Sen tek başına bu saldırılara karşı gelemezsin, perîşân olursun. O zâlimlerin çobanı Allah'dır, sen Allah'a ilticâ edersen O seni kurtarır. Bunu sakın unutma!".