Kuş Avcıları

Mürşidlerin mürşidi Hazret-i Mevlânâ, sahtekâr şeyhleri, mukallid sôfîleri kuş avcılarına benzetir. Nasıl ki kuş avcıları avlayacakları kuşları tuzağa düşürmek için kuş gibi ötüyorlarsa, bu sahtekârlar da saf insanları kandırmak için onları cezb edecek, onların hoşuna gidecek sözler söylerler. Kur`ân'dan, Hadîs'den bahsederler, en çok da evliyâullahın sözlerini tekrar ederler. Çünkü bunlar insana çok tesir eder. Halbuki söyledikleriyle hiç bir alâkaları yokdur onların yani kendilerine hiç bir şey ifâde etmez o sözler, dinleyenler için bir tuzak olarak kullanırlar onları.

Hazret-i Mevlânâ bir sohbetlerinde bu meseleye dikkat çekerek şöyle buyurmuşdur :

Evliyânın sözlerini taklîd ederek insanları kendilerine bende edenler, kuş seslerini öğrenenlere benzerler. Onlar kuş olmadıkları gibi, aslında kuşların düşmanı ve avcısıdırlar.

Değil mi ki nice insan yüzlü şeytan vardır, öyleyse her ele el vermek doğru değildir. Çünkü kuş avcısı, kuşu aldatmak için onun sesine benzeyen bir ıslık çalar. O kuş, kendi cinsinin sesini işitince havadan iner, tuzağı ve iğneyi bulur. Aşağılık adam, doğru kişinin üzerine efsun okumak için dervîşlerin sözlerini çalar. Erlerin işi, aydınlık ve sıcaklıkdır. Aşağılıkların işi ise hîle ve utanmazlıkdır. Dilenmek için yünden arslan yapar, Ebu Museylim'e Ahmed lakabı verirler. Ebu Müseylim'in lakabı "kezzâb", Muhammed'in lakabı ise "ulü'l-elbab" olarak kalmışdır. O Hakk şarabının sonunda hâlis misk vardır, sıradan şarabın sonunda ise pis koku ve azâb.