Meğer Efendi Hazretleri Ölmemiş Gizleniyormuş

Mürşid-i Azîzim Muzaffer Efendi Hazretleri âlem-i cemâle gitdikden sonra, bir rüyâ gördüm. Rüyâmda hâl-i hayâtında hep yapdığım gibi Sahaflar Çarşısındaki dükkânına gidiyorum. Gidiyorum ama O'nu göremeyeceğim için son derece mahzûnum, mükedderim. Bilenler bilir, dükkânın bir ön tarafı var, bir de herkesin giremediği arka tarafı var. Orası depo olarak kullanılırdı. Oraya dükkânda hizmet edenler girebilirdi, müşteriler, yabancılar giremezdi. Fakîr dükkâna giriyorum, Efendi Hazretlerinin koltuğu boş. Orada değil yani. Sonra arka tarafa geçiyorum, bir de ne göreyim. Meğer Efendi Hazretleri orada bir tabutun içinde gizleniyorlarmış. Görüşmek istediği kimseler gelince hemen tabutdan çıkıyorlar, diğer insanlara kendilerini göstermiyorlarmış. Pek seviniyorum, dünyâlar benim oluyor.

Bu rüyâ şu hakîkati gösteriyor. Bazı mürşidler vardır, onlar âhirete gitdikden sonra da bendelerini sâhibsiz bırakmazlar. Tasarruf sâhibi velîlerdir bunlar, himmetleri sevenlerine dâimâ erişir. Yine bazı velîler vardır, mezara da girseler, irşâdları devâm eder onların, ölüm onlara mâni olmaz. Mevlânâ gibi, Şeyhü'l-Ekber gibi, Yûnus Emre gibi, Abdülkâdir Geylânî gibi. İşte Efendi Hazretleri de bunlardandır. Nitekim aradan neredeyse kırk sene geçdi, bir gün dahi bırakmadı bizi, her müşkilimizde himmetini hâzır bulduk. İrşâdından da hep istifâde etdik, noksanlarımızı ikmâl etdi yıllar boyunca.