MuzafferOzak.com (Türkçe)

HİKÂYE

Fâtih devrinin meşhûr âlimlerinden Molla Husrev, bir müddet İstanbul Kadısı olarak vazîfe yapmış. Hem ilmi hem de işgâl ettiği bu mühim makâm sebebiyle herkesden büyük hürmet ve ta'zîm görmeye alışmış olan Molla, bir gün evinden çıkıp vazîfesine giderken, uzakdan kendisini gören bir dervîşin "İşte zebânîlerin başı geliyor" dediğini duymuş. Bu söze fenâ halde içerleyen Molla Husrev, adamlarına emrederek hemen o dervîşi huzûruna getirtmiş ve "Bre zındık! Sen bana nasıl zebânîlerin başı dersin, ben Allah'ın emrini icrâ ediyorum" diyerek dervîşi şiddetle azarlamış. Dervîş, sükûnetini hiç bozmadan şu cevâbı vermiş : "Peki zebânîler şeytanın emrini mi icrâ ederler. Onlar da Allah'ın emrinde değil mi?. Bu kadar ilmim var diye böbürleniyorsun, bunu da mı bilmiyorsun?!"

NÜKTE

Gadab, gözü kör, kulağı sağır, aklı felç eder. Gadabla hareket eden kişi, hissiyâtı ile hareket ettiği için, hak ve hakîkatden uzaklaşır, elinde kuvvet varsa gadab ettiği kişiye zulmeder, akılsızca işler yapar. Gadabına mağlûb olan kişi, akılsızca hareket ettiği için hep zarar eder, rezîl ve rüsvâ olur. Cenâb-ı Hakk, Sûre-i Âl-i Imrân'da müttekîlerin vasıflarını beyân ederken "وَالْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ وَالْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ / vel kâzımînel gayza vel 'âfîne anin nâs" yani "Onlar ki, öfkelerini yutarlar ve halkın kusurlarını affederler" buyurmuşdur.

Lâ tagdab

Gadablanma!

Hadîs-i Şerîf

Molla Husrev'i İrşâd Eden Dervîş