Muhyiddin İbn Arabi Hazretlerinin Oruç Hakkındaki Meşhûr Hadîs-i Şerîf İçin Yaptığı Îzâh

Cennet, örtülü demekdir. Oruç da Hakk'dan gayrı kimsenin bilmediği örtülü bir ibâdetdir. Yani insanın oruç tuttuğunu Allah'dan başka kimse bilmez. Zîrâ oruç bir şey yaparak değil yapmayarak îfâ edilir. Bu yüzden de göze görünmez.

Cehennemin kapıları kapatıldığında sıcaklığı katmerleşir ve kendi kendini yemeye başlar. Oruçlu da tıpkı böyledir. Çünkü oruç tutan kişi, tabîatındaki ateşin kapılarını kapatmış demekdir. Oruçlu, kendisini serinletecek bir şey yiyip-içemeyeceği için kendisinde ilâve bir sıcaklık hisseder. Bu sıcaklığın acısını içinde hisseden oruçlunun yeme-içme arzusu da katmerleşir.

Şeytanlar, Allah'dan uzak olmaya işâret eder. Oruçlu ise samedânîyyet vasfı ile Allah'a yaklaşmışdır. Orucun emsâlsiz bir ibâdet olması da oruçlunun Allah'a yaklaşdığının bir delîlidir. Zîrâ Allah da bî-misâldir yani O'nun benzeri hiç bir şey yokdur. Bu itibarla oruç tutan kimse için şeytanlar zincire vurulmuş demekdir.