MuzafferOzak.com (Türkçe)

Mürşid-i Azîzim Muzaffer Efendi Hazretlerinin ilk mürşidi, Şeyh Abdurrahmân Sâmî Saruhânî Hazretlerinin Muharrem ayına dâir te'lîf buyurdukları bu eser ilk defa 1327 senesinde Arapça harflerle neşredilmiş olup, uzun yıllar sonra ilk defa 2016 senesinde Artuklu Akademi Dergisindeki bir makâlede ve Hazret'in dîvânını da ihtivâ eden "Uşşâkî'de Bul Aşkı" başlıklı eser içinde yayınlanmışdır. Hazret-i Şeyh, eserine Muharrem ayının kıymetini beyân eden bir Mesnevî ile başlamış, sonra son derece şâirâne bir uslûb ile Kerbelâ Fâciasını anlatmış, arkasından da uzun bir Mersiye yazmışdır. Hazret, eserini Muharrem ayının başında ve Aşr-ı Muharrem'de okunacak duâlarla tamamlamışdır.

MESNEVÎ

Muharremdir tecellîgâh-ı Mevlâ

Muharremdir cemâle râh-ı kusvâ

Muharrem oldu mâtem-gâh-ı sâdât

Muharremdir 'ibâdet-gâh-ı zîbâ

Muharremdir bahâr-ı hüzn ü endûh

Muharrem maşrık-ı necm-i belâyâ

Muharremdir mehârimden muharrem

Muharremdir şuhûr içre mükerrem

Muharremdir şehâdet mihr ü mâhı

Muharrem itdiren 'uşşâka âhı

Muharremde zuhûr itdi beliyyât

Hevâ-yı Ehl-i Beyt’e geldi âfât

Muharremdir iden çeşmânı çeşme

Muharrem itdiren fettâne fitne

Muharremdir şuhûrda mâh-ı mâtem

Olurlar 'âşıkûn müstağrak-ı gam

Muharremde şehîd oldu imâmeyn

Muharremde garîb oldu hümâmeyn

Muharrem ağlatır 'uşşâkı her dem

Muharrem bahş ider 'uşşâka mâtem

KERBELÂ

Bî-hudûd bir rikistân. Dâmân-ı semâ kanlı perdelerle ufku örtmüş. Çölde vahşî bir tûfânın kızgın nefesi dalgalanıyor. Uzaklarda sanki karanlıkların a'mâk-ı nihânına gömülmüş bir serâb-ı zehrîn. Semâ, mevhûm nazarlarla bu kum sahrâsının aîne-i 'ukûrundan kabaran girdâb-ı tegâllübü bel' ediyor. Kumların her zerresinden bir şerâre-i seyyâlin dehân-i muhteriki yükseliyor. Güneş, bu elvâh-ı mütenekkirenin fevkinde 'azÎm bir âteş harâretiyle sarsılıyor.

Garîb bir hurma ağacının havza-i kabûlünde İmâm Hüseyn Hazretlerinin hayme-i şehâmeti, bir yanda muhadderât-ı Ehl-i Beyt, onların âgûş-i 'ismetinde Hazret-i Hüseyn'in evlâd-ı mükerremi, bir yanda da hiss-i sadâketle ma'iyyet-i Ehl-i Beyt'de bulunan sahâbe ve tâbi'în-i muhtereme. Çölde köpüren vahşî nazarlardan herkesde bir tehâşî var. Muhadderât-ı Ehl-i Beyt, günlerden beri susuz. Bütün sahâbe 'atşân. Cenâb-ı Hüseyn'in evlâd-ı müctebâsı feryâd ediyor : "Yâ ebetî el-'ataş". Sahâbe harbe hazırlanmış, İmâm Hüseyn Hazretleri büyük bir 'azm ve tevekkülle yalnız bir kuvvete istinâd ediyor : HAKK

Bir tarafda Yezîd'in bî-muhâbâ leşker-i 'udvânı, karşılarındaki levha-i 'ismet ve 'azametden tehâşî eden ümerâ. Daha ötede Ehl-i Beyt'e kanlı nazarlar gönderen yüz binlerce a'dâ.

Harb başlamışdı. Oklar, mızraklar, gürzler, kum sahrâlarının cehennemî harâretleri içinde uçuyor, parıldıyor, yükseliyor. İmâm Hüseyn'in levha-i saltanatına uzanan eller, etbâ'-ı mükerremin gazanfer pençeleriyle parçalanıyor. Atılan mızraklar, kalkanların elvâh-ı haşmetine çarparak mahv oluyor, yükselen gürzler, demir kolların kuvve-i galebesiyle yerlere iniyordu. Cenâb-ı Hüseyn'in muhadderât-ı islâmiyye arasında kalan sıbyânı hâlâ feryâd ediyordu : El-'ataş, el-'ataş.

Fırat, düşmanların hutût-i bâgıyyesiyle mesdûd idi. Meleklerin bile rûhunu tehzîz eden bu levha-i rikkat düşmanların sem'-i denâetine çarpmıyordu. Onlarda yalnız bir maksad vardı : Hazret-i Hüseyn'i şehîd, evlâdını esîr etmek.

Sahâbe haymegâh-ı se'âdeti saran düşmanların salvet-i harîsânesine kal'a-i âhenîn gibi göğüs germişdi. Fakat a'dâ-i düşman siyah bir bulut gibi etrâfı kaplamış, 'akûr nazarlarla hücûm ediyordu. Ellerindeki şemşîr-i besâleti kuvve-i vâhibe-i sübhâniyye ile düşmanın sîne-i 'adâvetine saplayan bütün sahâbe-i güzîn, takdîr-i 'Azîz-i 'Allâm ile birer birer şehîd oldu. Hâlâ muhadderât-ı islâmiyye arasında bulunan evlâd-ı Hüseyn, "Yâ ebetî el-'ataş", feryâdlarıyla çırpınıyordu.

Şimdi meydân-ı vegâda 'azamet-i Hakk'ın tecellîsine müstağrak olan İmâm Hüseyn, muhadderâtın hayme-i 'ismeti önünde yüz binlerce muhâcime göğüs geriyor, Zülfikâr satvetiyle a'vân-ı Yezîd'i tedmîr ediyordu. Kızgın güneşin cehennemî harâretleri altında Hazret-i Hüseyn saatlerce düşmanla mübâreze etdi. Fakat bu esnâda cism-i pâk-i enverlerinde müte'addid cerîhalar hâsıl olmuş, bir tarafdan seyelân eden kanın, diğer tarafdan günlerce devâm eden susuzluğun te'sîriyle tâb ü tuvânları kalmamışdı. Kıblegâh-ı muhadderât-ı Ehl-i Beyt, dü dîde-i Resûl, nuhbe-i Fâtımatü'l-Betûl, necl-i nâil-i rızâ-yı Mevlâ, Cenâb-ı Hüseyn-i Müctebâ Hazretleri atından düşdü. Bir tarafdan Ehl-i Beyt'in vâveylâ-yı mâtemi, diğer tarafdan eytâmın feryâdü'l-'ataşı arasında Şimr hâininin gaddâr hançer-i mesmûmu o cism-i pâki şehîd etdi. O zaman rikistân-ı mütehevvirenin azgın kasırgaları, 'akûr-i girdbâdları kanlarla çalkandı, semâda hûnîn kavs-ı kuzahlar, mâtemîn hâleler teressüm etdi.

Kâfile-i Yezîdân tabl-ı zafer çalarken âl-i Hüseyn'in nevhât-ı endûhu kumların kanlı tozları arasında tebâh oluyor, susuzlukdan bî-mecâl olan eytâmın kurumuş dudakları yalnız bir kelime söylüyordu : Vâ ebetâ vâ ebetâ...

MERSİYE-İ KERBELÂ

Seyyidü’l-kevneyn Muhammed 'âlemin sultânına

Kâinât yüz sürmeğe geldikde âsitânına

Sen ne yüzle varacaksın âhiret meydânına

Çünki kıydın nûr-ı çeşm-i Mustafâ'nın cânına