Ölüm Döşeğindeki Bir Ârifin Üzüntüsü

Âriflerden biri vefât ederken, gâyet mahzûn ve mükedder imiş, gözlerinden yaşlar süzülüyormuş. Dünyâyı terk ediyor olduğuna üzüldüğünü zannetmesinler diye etrâfındakilere şöyle demiş :

Zannetmeyin ki ben hüzün diyârı olan dünyâdan ayrıldığıma üzülüyorum. Benim üzüldüğüm o değil. Yatıp uyuduğum, kalkıp ibâdet etmediğim gecelerime üzülüyorum, oruçlu geçirmediğim günlerime üzülüyorum, gafletle zikirsiz geçirdiğim saatlerime üzülüyorum. Üzüldüğüm ancak budur benim.