Gel imdi mevtini yâd et hemîşe
Nedâmet olmaya tâ sana pîşe
Bulısardır bunun yâdıyla insân
Bekâda rûh u reyhân hûr u rıdvân
Yolum düş oldu kimyâ ma'denine
Elin aç tâ sunam sana nümûne
Bu mevtin zikri üç kısm oldu dinle
Birin birin diyem hıfz edüp anla
Birisi gâfilin zikridir anı
Kaçan ansa yanar cisminde cânı
Ki şehevâtından ayırır anı mevt
Olur lezzât-ı dünyâ kendinden fevt
Ayırır yâr u dildârından anı
Çıkarır kasr-ı gülzârından anı
Çü tıfl-ı nefsi fikr eyler fıtâmı
Tahammül etmeyüp anlar garâmı
Bu ma'nâdan düşer gönlüne haşyet
Olur mevtine kârih zî-fazîhat
Ne cürmün yâd ider ne seyyiâtı
Ne tevbe fikr ider ne fâitâtı
Bu nev'a zikr ile çün hubb-ı dünyâ
Tenezzül bulmaya kalbinde kat'â
Müfîd olmaz bunun gibi tezekkür
Tefekkür ver Hudâyâ sen tefekkür
İkinci tâibin zikridir anı
'Ayân idem sana andan nişânı
Ki yâd itdikçe mevtin tâib-i şâb
Dolar kalbine havf-ı Rabb-i Tevvâb
Sebât üzre olur ol tevbesinde
'Azâbın görmeye tâ türbesinde
Olur hem tâ'atinde cüst u çâlâk
Ki 'ukbâ mezra'ıdır sâha-i hâk
Ki ferdâ ger girem zîr-i zemîne
Bulurum anda a'mâlim defîne
Bu zikrinden olur bunlar netâyic
Netâyicdir olan aslü'l-havâyic
Vasat hâlinde budur zikr-i makbûl
Onu tahsîl idegör kalma mağlûl
Üçüncü 'ârifin zikridir anı
Beyân idem zuhûr ide nihânı
Çü vuslat mev'ididir mevt-i 'ârif
Bu ma'nâdan vefâdır fevt-i 'ârif
Kaçan mevtin anar ferhân olur ol
Ki ana tuhfedir şâdân olur ol
Ana 'illet safâdır sıhhatinden
Beşâretler duyar ol rıhletinden
Bu yüzden gussasıdır 'ayn-ı şâdî
Çü bulur nâ-murâdîde murâdı
Esîr olmakdadır âzâdı anın
Olur iflâs içinde zâdı anın
Görenler cennet içinde meâbın
Beden zindânının ister harâbın
Kafesdir ten demâdem mürg-ı cânı
Anı bozmak diler bulsa amânı
Anınnçün İbn-i Hallâc ol derûnu
Dir idi yâ sikâtî uktulûnî
Ki mevtimden bulurum ben hayâtı
Gerekmez pes hayât-ı seyyiâtî
Çü dârımdır benim mirkât u mi'râc
Yaraşır onda ola İbn-i Hallâc
Bu ma'nâdan buyurdu Fahr-i Âlem
Ne remz ider kulak tut zuhr-ı 'âlem
İşâret eyleyüp işbu makâma
Buyurdu nâzır ol hayrü'l-merâma
(Safer ayının çıkışını bana müjdeleyene, ben de cenneti müjdelerim- Hadîs-i Şerîf).
Safer ayı hurûcun kim ki bana
Beşâretler idem ben dahi ana
Beşâretler riyâz-ı cennet ile
Safâ vü zevk ü şâdî rahmet ile
Çü mev'iddir Rebî'ülevvel ayı
Bulurum anda mevtimle rehâyı
Karîb oldukça ma'şûkun visâli
Olur şevk âteşinin işti'âli
Çü 'ıyd-i ekberimdir mev'id-i yâr
Eğer kurbâna ivsem olmaya 'âr
Safer çün kim hicâb oldu safâya
Beşâretdir hurûcu Mustafâ'ya
Budur çün ahseni bu üç makâmın
Yaraşır bunda ola ger kıyâmın
Velî var bu makâmdan özge hâlât
Didiler kim odur esne'l-makâmât
Budur ol kim bu yolda merd-i tâlib
Ne kârih ola mevtine ne râgıb
Murâd-ı Hakk'a edüp ihtirâmı
Rızâ bâbında kıla hoş kıyâmı
Çıkarup aradan kendi murâdın
Murâd ide murâdının murâdın
Takup gerdâna zencîr-i rızâyı
Yed ile kanda çekseler fidâyî
Bir olup hep yanında gam u şâdî
Çü andan geldi fark itmez nihâdı
Safâ sürer ne kim gönderse cânân
Olup merhemle yâre ona yeksân
Ne kim mahbûb elinden ola vâsıl
Muhibbin oldur anbârında hâsıl
Anı çün gönderipdir dest-i dildâr
Bu yüzden birdir ona verd ile hâr
Velâ ehli belâdan bil ki efzûn
Olur mahzûz budur esrâr-ı meknûn
Ki nâz ehli ile sâhib-niyâzı
Belâ fark eyler olur imtiyâzı
Ki Mecnûn kâsesin sımakda Leylî
Bunu kasd eylemişdir anla meyli
Bu bahrin çün kenârına irilmez
Gönül mürgi bu pervâza yorulmaz
Rücû' eyle koma elden mehârı
Iraklaşdırma kârbândan katârı
Şemseddîn Sıvâsî
Kuddise Sırruh