Oruç Nefs İle Mücâdeledir

Oruç, nefs ile mücâdeledir ki, en büyük cihâd da budur. Oruç, insanı nefsi ile mücâdeleye alıştırır ve nefse galebe çalmayı te'mîn eder. Avâm, yani halk tabakası, yalnız yemeyi, içmeyi, bir de cinsî münâsebeti terk ederek oruç tutarlar yani nefsleri ile mücâdeleyi sadece bu üç hayvânî sıfatı terk ederek yaparlar. Çünkü avâm, yemeye, içmeye ve cinsi münâsebete pek düşkündür. İşte bunun için oruç, nefs-i emmâreye çok ağır gelen bir ibâdetdir.

Avâm, ibâdet ettiğinde de, ibâdetini cennet için yapar. Malum ya, cennetde yemek, içmek ve cinsî münâsebet mebzûldür. Hem dünyâda hem de âhiretde hakîkî safâya erenler ise Allah için mücâhede ederek nefslerine karşı zafer kazananlardır.