Oruç Tutan Müminlere Cenâb-ı Hakk'ın Büyük Lutufları

Cenâb-ı Peygamber sallallahu aleyhi vesellem diyor ki, Ramazân'ın evvelinde, yani sülüs-i evvelinde, mü'minler oruca alışkın olmadıkları için, açlıktan dolayı baş ağrısı, sersemlik gibi bir takım zahmetler çekerler ki malum daha oruca alışılmamış, işte bu hâldeyken Cenâb-ı Hakk, o kula merhamet nazarıyla nazar edermiş, merhametiyle nazar edermiş. Kulum benim sözümü dinledi, yemeği içmeği terk etdi, ciğeri susuzlukdan kavruldu, açlıkdan başı ağrıdı, şekeri şöyle oldu, diğer hastalığı böyle oldu fakat ne yaptı, benim rızâmı kazanmak için orucunu tuttu. O vakit ona merhametle nazar edermiş Cenâb-ı Hakk. Öyle olunca da ne yapıyor, mağfiret ediyor. Mağfiret edince, günahlardan soyuyor. Soyunca cehennemden âzâd ediyor. İş onunla da bırakılmıyor. Ne kadar günahı varsa sevâba kalb ediyor. "يُبَدِّلُ اللّٰهُ سَيِّـَٔاتِهِمْ حَسَنَاتٍۜ yübeddilullahe seyyiâtihim hasenât". Seyyiât hasenâta tebdîl olunur, tahvîl olunur. Tuzlaya gömülen eşek gibi. Tuzlaya ölü eşeği gömersen, bir sene sonra açarsın, tuz olur o. Günah da, günahın ne kadar çok olursa olsun, oruçla sevâba tahvîl olunuyor. 

Onun için işin evveli rahmet. Allah bir kuluna rahmet nazarıyla nazar ederse bir daha onu nâra koymazmış. Elhamdülillah. Mağfiret ediyor, affediyor. Sonra da nârından âzâd etmesiyle, bir daha ateşe koymuyor onu. Zâten anasından doğduğu gibi oluyor. "Men sâme ramazâne îmânen vahtisâben gufire lehû mâ tekaddeme min zenbih". Râvîsi Ebâ Hureyre, diğer sahâbeler de var. "Bir kimse sevâbını Allah'dan ümîd ederek oruç tutarsa, bu kimsenin geçmiş günahları affolur" diyor. Gene, "Sâimin cezâsı benim indimdedir" diyor Allah. Oruç tutanın mükâfâtını ben vereceğim, bana âit diyor. Söylemiyor, şunu vereceğim bunu vereceğim diye. Ben biliyorum diyor. "Ene eczî bih". Onu ben mükâfâtlandıracağım diyor Cenâb-ı Hakk.

Oruç meselesi böyle ama oruç üç kısım. Bir oruç var ki bizim tuttuğumuz oruç gibi, yemek içmekten kendimiz men' etmek bir de cinsî münasebetten kendimizi korumak. Bu avâm orucu. Bir oruç var, yemek içmekten ve cinsî münâsebetten kendisini koruduğu gibi, gözünü hıyânetten kulağını kötü söz dinlemekten, lisânını gıybetten ve kalb kırmaktan men' etmek, ayaklarıyla hayırlı yerlere gitmek, elleriyle hayırlı işler yapmak, böyle yaparak diğer a'zâ ve cevârihine de oruç tutturmak. Gene bir oruç var, bu da yemek içmekten kendini men' etmek, cinsî münâsebetten kendini korumak ve aynı zamanda bu yedi a'zâya oruç tutturduktan sonra, kalbinde Allah muhabbetinden, Allah rızâsından gayrı hiç bir şeyi Allah'dan taleb etmemek. Ne cennet, ne cehennem. Zâten oruç cehenneme kalkandır. "Es-savm cünne". Cünne, kalkan demekdir. Cehenneme perdedir yani kalkandır oruç. Oruç tutan bir mü'min de kalbinde Hakk rızâsından gayrı bir şey ümîd etmeyecek. Yani ücretli iş yapmayacak. İşçi değiliz biz, hele dervîşler. Ücret beklemeyecek yani karşılığında cennet beklemek ya da cehennemden çekinmek yok. Biz kulluğumuzu yaparız, O da Allahlığını yapar. Kabûl eder, etmez, O'nun şânına âittir o. Bize düşen vazîfe, kulluk yapmakdır. Biz kulluk yaparız yaparız, bin sene oruç tutarız, alnımız yerlerde çürür, dizlerimiz yerlerde çürür, devenin dizleri gibi olur, kalkar Allah bizi nâra koyar. Koyar. İstediği gibi yapar. O'nundur mülk çünkü. Cenâb-ı Hakk'a bu şekilde kulluk yapmakla mükellefiz biz. Ne cenneti ümîd, ne nârdan korku. Sırf Allah rızâsı. "Rabbim kulum demezse" diye kork. Cenneti filan bekleme, Hakk Teâlâ kulum derse senin için cennet işte. Öyle bileceğiz.

 

Ama Cenâb-ı Hakk'ın gene müjdesi var, "A'mâl-i sâliha icrâ edenlere cenneti vereceğim" diyor. "إِنَّ الَّذِينَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ وَأَقَامُواْ الصَّلاَةَ وَآتَوُاْ الزَّكَاةَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَلاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلاَ هُمْ يَحْزَنُونَ innellezîne âmenû ve 'amilus sâlihâti ve ekâmüs salâte ve âtevüz zekâte lehüm ecrühüm 'inde rabbihim felâ havfün 'aleyhim velâhüm yahzenûn". A'mâl-i sâliha icrâ edenlere Allah'ın va'di var. Allah va'dinden dönmez, va'îdinden döner. Va'îd, korkutucu, korkutmak. Va'd, ahdetmek, vermeyi ahdetmek, vaad etmek. Allah ahdinden dönmez fakat va'îdinden döner. Korkutur, yakarım der yakmaz, döverim der dövmez, affediverir. İyi ki öyle yapmış. Nasıl yaptıysa öyle güzeldir. Nasıl yaptıysa öyle güzel. Beğenmezsek, fi'l-i ilâhîyi beğenmemek olur. Nasıl yaptıysa öyle güzel. 

Dün akşam ben bir ma'nâ gördüm. İnanır mısınız benim söyleyeceğim söze? İnanırsınız tabii. Cenâb-ı Hakk dün akşam bana cennette vereceği bir hûriyi gösterdi. Bizim hanım da var işin içerisinde. Dedim "Eyvah! Bizim hanım bunu görürse kıskanır" diyorum. "Ama bunu Allah verdiği için kıskanmaması lâzım gelir" diyorum. Ne dille tarif olur, ne kalemle yazılır. Bir kitapta gördüm de, Dâvûd-i Tâî Hazretlerinin rüyâsı var. "Ramazân'ın ilk gecesiydi bir ma'na gördüm" diyor. "Terâvihden sonra yattım azıcık uzandım, yorulmuşdum" diyor. "Bir takım insanlar gördüm, bir takım kadınlar gördüm, gâyetle neşeli, giyinmişler ve tezyînâtla kendilerini süslemişler, diller tarif edemez" diyor. "Kimsiniz diye sordum. Cennet hûrileriyiz dediler" diyor. "Ve bana Lâilâheillallah Muhammedü'r-Resûlullah dediler" diyor. "Hangi peygamberin hûrilerisiniz diye sordum" diyor. "Yok" demişler, "Yâ Dâvûd, biz peygamber hûrisi değiliz", demişler. "Onlarınkiler daha hasnâ müstesnâ". "Ya siz kimsiniz?". "Oruç tutan mü'minlere verilecek olan hûrileriz biz" demişler.

Dâvûd-i Tâî Hazretleri. Malum ya, Hasan-ı Basrî, Habîb-i Acemî, Dâvûd-i Tâî, Marûf-i Kerhî, Süreyr-i Sakatî, Cüneyd-i Bağdâdî, şecerede böyle geliyor. Dâvûd-i Tâî'yi görmüşler, görünce, "Lâilâheillallah Muhammedü'r-Resûlullah" demişler. "Hepsinin alnında tevhîd yazılıydı" diyor. "Allah bizi oruç tutan mü'minlere hazırladı, biz peygamberlere verilen hûri değiliz, onlar daha a'lâ" demişler. Hakîkaten Hazret-i Şeyh öyle söylemiş, hakîkaten ben de gördüm dün akşam. Gördüm. Görülmemiş bir şey canım, hâlâ gözümün önünde duruyor. Fesübhânallah! Acîb! İnsan cinsinden, insan cinsinden ama acâib. Meselâ saçları var, saçları altın yaldız gibi. Gözleri elâ göz, etrafındaki kirpikleri filan âcâib, tarifi mümkün değil. Fesübhânallah! "وَحُورٌ ع۪ينٌۙ* كَاَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ۬ الْمَكْنُونِۚ *جَزَٓاءً بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ Ve hûrun 'în. Ke emsâlil lü'lüil meknûn. Cezâen bimâ kânû ya'melûn". Sûre-i Vâkıa'da var. "İpleri kopmuş inci tâneleri gibi" diyor Cenâb-ı Hakk. Gözünün önüne getir süsü, işte onun gibi diyor. Gözleri inci rengi gibi. Acâib bir şey. Meselâ o öyle olunca a'mâ gözü gibi olur değil mi? Öyle değil. Tarifi mümkün değil.