Perhîz Yapmayan Hastaya İlaç Fayda Etmez

Zikrullahın bazı şartları var. Bir ahlâkî şartları var bir de evrâd u ezkârın şartları var. Bunların ikisi bir araya gelmezse o adam, adam olmaz. Bir adam, haram yesin, zînâ etsin, göz zînâsı yapsın, gıybet etsin, lâubâli olsun, lağviyyatla meşgûl olsun, sonra tesbîh etsin, bunun bir kıymeti olmaz. Bu, münâfıklık alâmetdir. Zikrederken kıbleye karşı oturacak, diz üstü oturacak, abdestli oturacak. Gözünü, kulağını, ayaklarını, ellerini, kalbini, Allah'ın menhiyyâtından men' edecek yani Allah'ın yasakladığı işleri yapmayacak. Bunları Hakk'ın celâlinden korkarak yapmayacak. Allahu teâlâya yapılan ibâdet ve tâ'atları da seve seve yapacak, angarya gibi yapmayacak, bunları ni'met bilecek. Yalan söylemeyecek, haram yemeyecek, gözüyle zînâ etmeyecek, kulağı ile gıybet dinlemeyecek, diliyle de gıybet yapmayacak, küfür etmeyecek. Bir adam böyle yaparsa ilerler, böyle olmazsa ilerleyemez, olmaz. Evliyâullah böyle söylüyor, ictihâd bu şekilde. Bu şartlara riâyet etmeden olmaz.

Bazısı da "Gidiyorum geliyorum ama bir şey olmuyor" diyor. Bu zikrettiğim şartlara uymazsan bir şey olmaz. Küşâd olmaz, geldiğin gibi gidersin buradan. İnsanın küşâd olması lâzım, insanın sadrı şerh olmalıdır, tevhîdin nûrunu görmelidir, dervîşliğin lezzetini tatmalıdır. Allahu teâlâ ehlullahın şefâ'at ve himmetleriyle böyle taklîden yapanlara da çok lutuflarda bulunuyor ama o başka. Biz istiyoruz ki büyüklerimiz nasıl olduysa, insan o yolun yolcusu olmalı.