Resûlullah'ı Zîyâret Eden Şefâatine Nâil Olur
25 Ağustos 2019 tarihinde yayınlanmıştır.
Acabâ bu ziyâretden maksad nedir? Bu hadîs-i şerîfler hangi ma'nâlara işâret etmekdedir?
- Cümlenin ma'lûmu olduğu üzere, îmânın iki rüknünden biri tevhîd yani Hakk'ın vahdâniyyetini, azametini ve celâlini ikrâr, ikincisi ise Resûl-i Ekrem sallallahu aleyhi vesellem Efendimizin risâletini tasdîkdir. Cenâb-ı Hakk'ın birliğini ve yegâne ma'bûd olduğunu kabûl ettiği halde Resûl-i Ekrem Efendimizin risâletini kabûl etmeyen kimsenin îmânı makbûl değildir. Hatırlarsanız daha önce şöyle demişdik : "Hacca gidenlerin önce Mekke-i Mükerreme'ye giderek hac farîzasını yerine getirmeleri tevhîde yani îmânın ilk rüknü olan "lâilâheillallah" kelime-i tayyibesine, sonra Medîne-i Münevvere'ye giderek Resûl-i Ekrem Efendimizi ziyâret etmeleri de Resûl-i Kibriyâ'yı tasdîke yani îmânın ikinci rüknü olan "Muhammedü'r-Resûlullah" kelime-i kudsiyyesine işâretdir". İşte Resûl'ün kabrini ziyâret eden kişinin şefâ'ate lâyık ve müstehak olmasının hikmetlerinden biri budur. Zîrâ Cenâb-ı Hakk, Hazret-i Peygamber'e kendisini tasdîk eden herkese şefâ'at etme izni vermişdir.
- Tevhîd, Hakk'ın celâl ve azametine işâret eder. Cenâb-ı Hakk celâliyle tecellî ederse buna hiç bir kimse, hiç bir varlık dayanamaz, erir, mahvolur. Resûl-i Ekrem Efendimiz ise Hakk'ın cemâlini temsîl der. Bu yüzden de O'na ilticâ eden herkes, necâta, felâha ve rahâta erer. Hem dünyâda, hem ahîretde.
- Îmânın en büyük alâmetlerinden biri de Resûlullah'a muhabbetdir. Habîb-i Kibriyâ'ya muhabbeti olmayan kişinin îmânı merdûddur. Bir kimsenin îmânının derecesi, o kişinin Resûlullah'ı ne kadar sevdiğine bağlıdır. Îmânın kemâli de, Resûlullah'ı her şeyden ziyâde sevmekle olur. Resûlullah'ı ziyâret, hiç şübhe yokdur ki, O'na muhabbetin bir tezâhürüdür. Resûl'ü ziyâret eden kişinin şefâ'ate mazhariyyetine sebeb de, işte bu muhabbetdir.
- Resûl-i Ekrem Efendimiz mazhar-ı cemâldir demişdik. O, Cenâb-ı Hakk'ın rahmâniyyetinin vücûd bulmuş hâlidir. Cenâb-ı Hakk'ın rahmeti O'ndan zâhir olmuşdur. O'nun nazarına uğrayan, O'nun iltifâtına nâil olan, O'nun muhabbetini celbeden, muhakkak necâta kavuşur, felâha erer, cehennmeden âzâd olur, cennete erişir, Hakk'ın rahmetine müstağrak olur. Yukarıda zikrolunan ikinci hadîs-i şerîfin de işâret ettiği gibi Resûl-i Ekrem Efendimiz, gözlerden nihan olsa da, hayât-ı ma'nevî ile dâimâ hayydır yani yaşamakdadır. Nasıl ki hâl-i hayâtında O'nu ziyâret edenler, O'nun merhamet nazarına uğrayanlar, O'nun iltifâtına nâil olanlar, O'nun muhabbetini celbedenler, rahmet-i ilâhîye müstağrak olarak cennetin yolunu bulmuşlarsa, vefâtından sonra kabrini ziyâret edenler de aynı rahmetden istifâde ederler ve Şefî'ul-Ümme olan Peygamber-i Zi-şân'ın şefâ'atine nâil olurlar.
- Bu hadîs-i şerîfin işâret ettiği bir ma'nâ da şudur ki, Resûl-i Ekrem'i ziyâret eden bir kişi, O'na hâlini arz edip, bir müşkülü için O'ndan istimdâd ederse, muhakkak o müşkülü hallolur, derdine devâ bulur, arzusuna nâil olur. Bu da şefâ'atin bir cüz'üdür. Malum ya şefâ'at-i Resûl yalnızca âhirete münhasır değildir, dünyâya da te'alluk eder.
Türbe-i ravza-yı sultân-ı risâletdir bu
Merkezi dâire-i şems-i şerî'atdir bu
Çehre fersûde-i dergâh-ı niyâz ol ey dil
Vakt-i ferhunde-i eyyâm-ı icâbetdir bu
Geldi âvân-ı vedâ' geçdi zamân-ı vuslat
Ağla ey dîde ki hunâbe-i hasretdir bu
Yüzünü nûr-i şefâ'atle beyaz eyle gör
Rû-siyehân-ı şibihkâre inâyetdir bu