Şark - Mehmed Âkif Ersoy
5 Ocak 2022 tarihinde yayınlanmıştır.
Musallat hiç göz açtırmaz da Garb'ın kanlı kâbûsu
Asırlar var ki İslâm'ın mu'attal beyni bâzûsu
Ne gördün Şark'ı çok gezdin diyorlar gördüğüm yer yer
Harâb iller serilmiş hânümanlar başsız ümmetler
Yıkılmış köprüler çökmüş kanallar yolcusuz yollar
Buruşmuş çehreler tersiz alınlar işlemez kollar
Bükülmüş beller incelmiş boyunlar kaynamaz kanlar
Düşünmez başlar aldırmaz yürekler paslı vicdanlar
Tegallübler esâretler tehakkümler mezelletler
Riyâlar türlü iğrenç ibtilâlar türlü illetler
Örümcek bağlamış tütmez ocaklar yanmış ormanlar
Ekinsiz tarlalar ot basmış evler küflü harmanlar
Cemâatsiz imamlar kirli yüzler secdesiz başlar
Gazâ nâmıyla dindaş öldüren bîçâre dindaşlar
Ipıssız âşiyanlar kimsesiz köyler çökük damlar
Emek mahrûmu günler fikr-i ferdâ bilmez akşamlar
Geçerken ağladım geçdim dururken ağladım durdum
Duyan yok ses veren yok bin perîşan yurda başvurdum
Mezarlar âhiretler yükselen karşında dûrâdûr
Ne toprakdan güler bir yüz ne göklerden güler bir nûr
Derinlerden gelir feryâdı yüz binlerce âlâmın
Ufuklar bir kızıl çember bükük boynunda İslâm'ın
Göğüsler hırlayıp durmakda zincirler daralmakda
Bunalmış kalmış üç yüz elli milyon cansa gırtlakda
İlâhî gördüğüm âlem mi insâniyyetin mehdi
Bütün umrânı târîhin bu çöllerden mi yükseldi
Şu zâirsiz bucaklar mıydı vahdâniyyetin yurdu
Bu kumlardan mı Allahım nebîler fışkırıp durdu
Henüz tek berk-ı îmân çakmadan cevvinde dünyânın
Bu göklerden mi yâ Rab coşdu sağnak sağnak edyânın
Serendib'ler şu sâhiller mi Cûdî'ler bu dağlar mı
Bu iklîmin mi İbrâhîm'e yol gösterdi ecrâmı
Harem'ler Beyt-i Makdis'ler bu toprakdan mı yoğruldu
Bu vâdîler mi dem tutdukça bîhûş etdi Dâvûd'u
Hirâ'lar Tûr-i Sînâ'lar bu âfâkın mı şehkârı
Bu taşlardan mı yer yer taşdı Rûhullah'ın esrârı
Cihânın Garb'ı vahşet-zâr iken Şark'ında Karnak'lar
Harem'ler Sedd-i Çin'ler Tâk-ı Kisrâ'lar Havernak'lar
İrem'ler Sûr-i Bâbil'ler semâ-peymâ değil miydi
O mâzîler ilâhî bir yıkık rü'yâ mıdır şimdi
Ne yapsın nâ-ümîd olsun mu Şark'ın intibâhından
Perîşan ruhûmuz hâib dönerken bâr-gâhından
Bu haybetten usandık biz bu hüsrân artık elversin
İlâhî nerde bir nefhan ki donmuş hisler ürpersin
Serilmiş sîneler kâbûsu artık silkip üstünden,
Hayat elbette hakkımdır desin dünyâ değil derken
Mehmed Âkif Ersoy
İstanbul, 19 Eylül 1334 (1918)