27 Ekim 2019 tarihinde yayınlanmıştır.
Şeyhi ile övünen kimse, şeyhinin katında makbûl bir er olmadıkça bu övünmenin bir ma'nâsı yokdur. Er odur ki, "Benim böyle bir mürîdim var" diye şeyhi onunla iftihar ede.Tarîkat ehlinin düşdüğü en büyük vartalardan biri de budur. Bir kimse bir mürşide bende olur, bir tarîka girer ama dervîşliğin gereklerini doğru dürüst yerine getirmez, nefsi ile mücâhede etmez, hizmete müheyyâ olmaz, ahlâkını düzeltmez kısacası kendini adam etmez fakat her fırsatda bağlı olduğu tarîkin pîri ile ya da şeyhi ile övünür durur, sürekli onları medh ü senâ eder. Halbuki bu övmelerin de övünmelerin de kimseye bir faydası yokdur. Zâten mürşidler medhedilmekden hazzetmezler, şöhret de istemezler. Bunun için ehlullah, "Şeyhini medh ü senâ eden bir dervîş olacağına, şeyhinin medh ü senâ ettiği bir dervîş ol" demişlerdir.