Şeytan Kimlerden Kaçar?

Şeyhü'l-Ekber Hazretleri Fütûhât-ı Mekkiyyesinde buyuruyorlar ki :

Hazret-i Peygamber Ömer ibn Hattâb'a Allah'ın verdiği kuvveti zikrederek şöyle buyurmuşudur : "Ömer! Şeytan seninle bir mevzide karşılaşsa yolunu değiştirir". Bu hadîs, Peygamber'in şâhidliği ile Ömer'in korunmuşluğunu gösterir. Şeytan'ın bizi yalnız bâtıla yönlendireceğini biliyoruz. Bâtıl ise Ömer ibn Hattâb'ın gitdiği yol değildir. Ömer, Hazret-i Peygamber'in tesbîtiyle sadece doğruluk yollarına giderdi. Böylece Allah yolunda kınayanın kınamasının alıkoyamadığı kimselerden olmuşdur. 

Doğruluk, ulaşılması zor ve nefislerde taşınması ağır olduğu için nefsiler onu kabûl edemez, bilakis onu reddeder. Hazret-i Peygamber şöyle buyurmuşdur : "Doğruluk Ömer'de bir gedik bırakmamış". Peygamber hiç şübhesiz doğru söylemişdir. Hazret-i Ömer içinde ve dışında doğru idi. Dışında doğru idi çünkü başkasından insaf beklemezdi, riyâset sevgisi yokdu, Allah'a kullukdan sapmazdı, kendisini alâkadar etmeyen işlerle meşgûl olmazdı, yalnız kendisiyle ve kendi eksikleriyle alâkadar olup, insanların ayıplarını görmediği için Hakk'ın davetinden hiç yüz çevirmezdi. Ömer içinde de doğru idi. Çünkü Allah Ömer'in kalbinde bir gedik bırakmamışdır. Dolayısıyla onun Allah'dan başkasına bir ilgisi yokdu.

Hazret-i Şeyh'in beyânından anlaşılıyor ki Şeytan'ı kaçıran sıdkdır, doğrulukdur, ne pahasına olursa olsun hak ve hakîkatden ayrılmamakdır, gerek zâhirde, gerek bâtında. Ömer ibn Hattâb radıyallahu anh, hakkın, adâletin, doğruluğun tecessüm etmiş hâlidir âdetâ. Şeytan ise bâtılın, zulmün, yalanın, hîlenin vücûd bulmuş hâlidir. İşte Şeytan'ın Hazret-i Ömer'den kaçmasının hikmeti budur. Zîrâ iki zıd birarada duramaz. Cenâb-ı Hakk'ın buyurduğu gibi, "جَاء الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ", hak gelince bâtıl zâil olur.